maandag 15 september 2014

zomer veertien 27



22 juli  – dinsdag / Elisabethlaan

Ik verneem in het ochtendnieuws op de radio dat er een Vlaamse regering in de maak is. (…)

Ik lees de laatste bladzijden van het deel 1956-1957 van Hans Warrens Geheim dagboek. Vreemd, hoe dat geleuter me toch in de ban blijft houden. Het heeft nauwelijks literaire en in het geheel geen filosofische kwaliteit, en toch blijft Warren die toon aanslaan die een mens vasthoudt en doet uitkijken naar wat volgt, of er dan misschien toch nog verbetering zit aan te komen. Dat is ook een beetje de ondertoon die zowat de essentie uitmaakt van wat hij als mens en kunstenaar te betekenen heeft: het net-niet, het voortdurende uitzicht op de mislukking, de niet volledig waargemaakte ambitie. En in die zin is zijn dagboek dan misschien nog een adequate vertaling van zijn leven te noemen.

Ik breng de hele namiddag door met het klasseren van foto’s, terwijl de tv beelden overbrengt vanuit de Pyreneeën. Als de renners zijn aangekomen, slaag ik er toch nog in om me anderhalf uur op Proust te concentreren.

Met Sarah, Anna-Livia en Viviane naar Boyhood. We kaarten nog na bij een glas in de tuin van de Elisabethlaan. (…)