maandag 29 september 2014

tour 164



23 mei 2014

Hoe vreemd. Ik ben amper een dag thuis en die reis begint zich al terug te trekken, irreëel te worden. Ik begin nu al te beseffen dat het maar een kwestie van tijd is dat ik het gevoel zal hebben, of de indruk – hoe moet ik het zeggen? – dat ik die hele gekke omzwerving niet heb gemaakt, dat het iets is wat ik me inbeeld, een fantoom, een dwaze gedachte. Ik? Drieëntwintig dagen op de fiets? Helemaal tot in het zuiden van Frankrijk en terug? Tweeduizend zevenhonderd kilometer? Ik reed vandaag op en af naar de Carrefour, dat is samen, ruim gemeten, 1 kilometer en het leek al veel. Ik voel me lui, moe, afgepeigerd.

Afgepeigerd? Waardoor? Tja, heb ik dan toch iets fysieks gedaan misschien?

In mijn hoofd daarentegen is alles opvallend helder. Ik zie de dingen met een nieuw licht. Ik doe de dingen met een ander tempo. ’t Helpt natuurlijk dat ik nog een paar dagen heb vooraleer ik in mijn oude patronen van werk en zo moet hervallen. Ik kan dus mijn tijd nemen. Ik pak de reistassen een na een uit. Laat de voorwerpen die me drie weken lang zo vertrouwd waren, die ik echt nodig had (en sommige dan weer niet), die slijtage vertonen, of die effenaf stinken en vuil zijn, door mijn handen gaan. Ik maak er een inventaris van. Dat was een heel verfrissende ervaring, iets waardevols. Hoe de dingen een groter belang kunnen hebben. Vaak zien we het niet meer hoe belangrijk ze kunnen zijn.

Ik herinner mij een moment op reis dat ik dacht: wees maar voorzichtig. Ik was van een keiharde saucisson (pur porc) een plak aan het snijden en ik dacht: wees maar voorzichtig want voor je het weet snijd je met je mes in het verkeerde vlees en is je reis ten einde. Dus hanteerde ik dat mes bedachtzaam. Of ik keek naar het verschil in slijtage tussen mijn voorste en mijn achterste buitenband. Of ik spande zorgvuldig de schroeven van mijn zadel aan (met een imbussleutel, ik vergeet het woord niet meer!). Of ik reinigde zorgvuldig de haringen van mijn tent nadat ik ze uit de vette klei had getrokken. Dat soort dingen, je bent veel zorgvuldiger in een precaire situatie. Ook dat is een les.