dinsdag 2 september 2014

driekleur 154



De vrouw staat aan de achterkant, op een betonnen binnenplaats waar gele plastic kratten met lege bierflesjes en de gasflessen staan. Ze geeft wat maïs aan een paar krielkippen die rond haar voeten scharrelen. Ik groet haar. Ze herkent me niet, maar ik zou haar ergens anders ook nooit hebben herkend. Ik weet dat zij het is omdat ze hier is, omdat ik naar haar op zoek was. Het eerste wat ik besef is dat ze nog leeft. Het is een oude vrouw die in het zwart gekleed is, met rode wangen en een tandeloze glimlach.

Margaret Mazzantini, Ter wereld gekomen, 273