woensdag 10 september 2014

tour 147


18 mei 2014


dag 20.7

Wat leer je op zo’n reis? Op een reis die tot dusver – touchons du bois andermaal – wordt gekenmerkt door een volslagen gebrek aan tegenslagen?

Je kunt dat normaal vinden, dat je geen tegenslagen ondervindt. Geen valpartijen, niet het slachtoffer zijn van diefstal of andere malafide praktijken, niet te worden opgelicht, geen materiaalpech zoals platte banden, spaakbreuk of versnellingsperikelen. Neen, niets van dat alles. Wel, door deze reis leer ik te beseffen dat het wijzer is dat niet normaal te vinden. Ik denk dat het een plus is als je op elk moment dat er niets fout loopt je ervan bewust bent dat dit net zo goed anders had kunnen zijn en dat je maar beter kunt genieten van de afwezigheid van dat ongeluk. Zoals je ook kunt denken, als er dan toch iets gebeurt: het had erger kunnen zijn.

Ik weet het, deze redenering heeft veel van een sofisme. Maar op zo’n reis alleen ben je toch in veel grotere mate dan thuis, in je veilige en vertrouwde omgeving, uitgeleverd aan de mogelijkheid van opduikende gevaren of calamiteiten. Als je met 40 of 45 per uur met zo’n zwaarbeladen fiets naar beneden zoeft, hoeft de steen die je niet op tijd gezien hebt al niet groot te zijn om je uit balans te brengen. Een vrachtwagen die je op die ene route nationale die je dan toch niet hebt weten te vermijden, inhaalt, kan een luchtverplaatsing achter zich aanvoeren die je, voordat je het beseft, in het decor doet belanden en God weet hoe dat decor eruitziet. Je kunt bestolen worden op de camping terwijl je naar het sanitair bent. Enzovoort, enzovoort. Al die dingen gebeurden niet en, jawel, daar ben ik dus dankbaar voor.