voor deze
rubriek selecteer ik de beste stukken die op deze blog zijn verschenen
ACUUT
Als het zo ver komt, is schade niet meer te vermijden. Er
zal moeten worden gesneden, bloed zal vloeien, er zal een litteken blijven.
Maar dit kleine offer, dat in normale omstandigheden misschien groot zou
lijken, zal het grotere geheel vrijwaren en daardoor klein lijken. Uit het
grotere geheel zal iets zijn weggesneden en het zal dus kleiner zijn, maar het
zal blijven bestaan en daardoor groter worden.
Acuut, het woord heeft iets van het snijden in zich. Het is
in elk geval een scherp woord.
Het acute leert ons dat schade en pijn relatieve begrippen
zijn. Dan is het: redden wat er te redden valt; de dingen die in een situatie
van grote urgentie hun échte waarde laten zien.
We hebben iets laten aanslepen en zijn in het acute zo ver
dat een kleine geleden schade een grote redding kan betekenen en dus niet eens
meer een schade kan worden genoemd (zoals een leugen om bestwil eigenlijk ook
geen leugen meer is), en dat misschien terwijl diezelfde schade in normale
omstandigheden al groot genoeg zou zijn om van een ramp te spreken.
In het scherpe licht van het acute, op die steile, iele top,
komt alles in een ander daglicht te staan. Alle zintuigen staan op scherp, de
adrenaline slaat op hol, het is tijd voor actie. Wie tegenover het acute niet
reageert, kan niet anders dan vallen.
