L., ik schrap u niet want u bent een van mijn
interessantere FB-contacten. Ik laat dat schrappen aan u over. Ik heb die
interessante FB-contacten nodig om een brede kijk op de werkelijkheid te
bewaren: er worden immers meer waarheden geclaimd dan de waarheid die ik de
mijne noem. Ik beschouw u als een erudiete, beschaafde, zeer aan schoonheid en
stijl hechtende, vriendelijke blanke man van een zekere (rijpe?) leeftijd die
er - niet eens helaas want waarom zou ik dat jammer vinden - vaak een andere
mening op na houdt. Ik heb, inderdaad aan u denkend maar zonder uw naam te
noemen, op een andere plek het adjectief verzuurd gebruikt. Ik zal u met een
beeld proberen uit te leggen waarom. Stel dat een patiënt zich na een geslaagde
levensreddende operatie bij de chirurg beklaagt over het lelijke litteken dat
hij eraan overhoudt. Wel, dat bedoel ik met het zeuren over de door de
klimaatactivisten die u zo op de zenuwen werken vertrapte bloemen. U grijpt die
vertrapte bloemen aan om uw ergernis te ventileren. Maar misschien moet u zich
eens bezinnen over die ergernis. Waarom ergeren die jonge mensen u? Het is een
psychologische vraag. En zet het antwoord op die vraag eens in het ruimere
perspectief van de tijd, de politiek, de klimaatproblematiek. Met vriendelijke
groet, Pascal.
