‘La nuit je mens’ na de nacht

Ik beloog je niet vannacht.

Zo mag je het niet stellen.

Snel als aal in een vat traan

ging de taal in falanx staan

en deed mij woorden schreien

die oprecht zijn weliswaar

maar zwaar bij jou aankomen

als een bijl op te klieven

hout, duur maar al nutteloos 

voor het reeds gedoofde vuur.


la nuit je mens