wolkenfragmenten uit Peter Verhelst, De kunst van het crashen
3059
Er hangt een witte wolk in
de grijze lucht. (9)
3060
Kijk hoe hij begint op te lossen in
het donker op deze maanloze, bewolkte avond. (21)
3061
De zwarte muur als een onweerswolk. (56)
3062
Maar als je door de kier stapt, de
lucht lavendelkleurig en wolkeloos, wiegt het lange gras alsof er een
onzichtbare kudde paarden door galoppeert. (59)
3063
Uit de zwarte wolk, die
tegen de bergen aan is geschoven, wervelen met bliksemdraden doorschoten
sluiers neer. (64)
3064
Wat Muybridge fotografeerde was
niet zozeer het landschap zelf, maar wel het verlangen naar een groots
landschap – hij voegde eigenhandig wolken toen en soms zelfs nietige
figuren om de lucht dramatischer en het landschap nog immenser te maken. (80)
3065
Een wolk in de blauwe lucht.
Het geelwit van de bebaarde man.
De vrouw met de bebloede jurk.
Een hand die op me lag terwijl ik
uit het wrak kroop.
Ik wil niet denken.
Ik. Wil. Niet. Denken.
Een wolk in de blauwe lucht.
Een wolk in de blauwe lucht.
Dat wil ik denken. (110)
3066
Er zijn almaar meer gefilterde
lichtstralen, schakeringen van wit tot lichtgeel, doorschijnende sluiers – zo is
het dus om in een wolk rond te lopen. (124)
3067
Ik zie wolken schaduwen
werpen op woeste, met struiken bespikkelde heuvels. (124)
3068
In het landschap beweegt een wolk
als een melkglazen koepel over de vlakten – zoals een luchtbel over water kan
schuiven, maar dan veel groter. (127)
3069
Dooraderd met peeskleurige draadjes
die aan alle kanten uit de wolk springen. (127)
3070
De wolk zeilt als een loden
berg mijn richting uit, zijn schaduw onder zich meeslepend. (127)
3071
Rechts van me heeft de onweerswolk
zijn duivels ontbonden en rest nog een witte vlok die traag uiteenwaait. (131)
3072
Als een wolk boven de
hoofden, zo wit, dat waas. (167)
3073
Ik zit achter het stuur van een
auto en er speelt luie muziek en het is bewolkt. (204)
3074
Ik zeg: ‘Ik zie een kompas,
stippellijnen, bergjes, een riviertje, bomen, wolken.’ (227)
3075
Een witte wolk.
De wolk bestaat uit ragfijne
nevelvlaggen die klapperen, wapperen, zich verstrengelen, weer uiteenwaaien,
tientallen vlaggen, alsof de wind uit allerlei richtingen komt. Waardoor die wolk
zich constant, in alle tinten tussen wit en zilver in, binnenstebuiten keert. (243)
3076
De wolk bestaat uit ragfijne
nevelvlaggen die klapperen, wapperen, zich verstrengelen, weer uiteenwaaien,
tientallen vlaggen, alsof de wind uit allerlei richtingen komt. (248)
3077
Werkelijk doodstil hangt de wolk
in de lucht. (249)
