wolkenfragmenten uit Fernando Aramburu, Vaderland
3082
Boven de daken zag je een brede
strook zee, de vuurtoren op het eiland Santa Clara en de ijle wolken in
de verte. De weermevrouw had zon voorspeld. En zij, ai, wat word ik toch oud,
keek opnieuw naar de straat, waar de taxi al uit het zicht was verdwenen.
Daarna zocht ze voorbij de daken,
voorbij het eiland en de blauwe streep van de horizon en voorbij de wolken
in de verte en nog verder, in het voorgoed verloren verleden, naar beelden van
het huwelijk van haar dochter. (5)
3083
Dat fluisterde ze, terwijl ze keek
naar de lucht boven de stad, waar in de verte een eenzame wolk te zien
was. (59)
3084
Bittori staarde peinzend naar iets voorbij
de stad, de heuvels en de paar eenzame wolken in de verte, naar beelden
die ze nooit eerder had gezien, die ze nu voor het eerst zag (…) (70)
3085
En ten slotte zette hij de koffers
op de grond, kuste haastig zijn dochter, zei goede vlucht, tegen hen of tegen
de wolken, dat was niet helemaal duidelijk, want hij keek naar de
hemelen als een heilige op een prentje, en reed meteen weer weg. (73)
3086
Een gewone dag, met de toppen van
de heuvels rond het dorp in de wolken. (197)
3087
Grijze lucht, natte straat, weinig
verkeer en één enorme wolk die de hemel volledig bedekte en zo laag hing
dat hij af en toe bleef haken achter de bliksemafleider van de kerk. (206)
3088
Blauwe hemel, maar een paar wolkjes,
goede temperatuur. (218)
3089
Daar, in de richting van de bergen,
waren wolken te zien (…) (232)
3090
Zondag en wolken. (259)
3091
De ochtend waarop ze haar laatste
cijfer zag, bij de ingang van de faculteit, ging ze buiten op de trap zitten en
koos een van de wolken uit – welke? die daar, verderop – en fluisterde:
‘Aita, zoals je ziet, heb ik gedaan
wat je me vroeg. Nu ben ik vrij om zelf over mijn toekomst te beslissen.’ (290)
3092
Het weer? Bewolkt, maar
droog en met een paar stukjes heldere hemel waar al snel de eerste sterren
verschenen. (347)
3093
En in de verte, boven de daken en
de kruinen van de bomen, ontstond er een stralende opening tussen de zwarte wolken. (356)
3094
Ze deed de gordijnen open en keek
door het raam van haar kamer naar buiten: wolken, maar geen regen, lage
huizen, een vuilniswagen, twee mannen met reflecterende hesjes die in een
greppel aan het werk waren. (360)
3095
De dageraad van 12 oktober. De onbewolkte
hemel en de aangename temperatuur nodigden uit tot het maken van een wandeling
door Frankfurt. (361)
3096
Hij aanschouwde het enige wat er te
zien was: wolken. (364)
3097
Eerst keek hij nog een keer naar de
wolken, zonder enige hoop dat het zou ophouden met regenen. (377)
3098
Alsof de wolken op hem
hadden gewacht en nu allemaal tegelijk hun inhoud over hem uitstortten. (377)
3099
Uit voorzorg en op aandringen van
Joxe Mari, die zelf agenten in burger zag in de wolken. (445)
3100
En de wolkeloze hemel met de
eerste sterren was de voorbode van de naderende vorst. (501)
3101
In de verte, boven zee, hoopten
zich dreigende regenwolken opeen, maar boven Polloe scheen nog altijd de
zon. (511)
3102
Zware bewolking, van het ene
uiteinde van de horizon tot het andere. (559)
3103
Boven de stad en nog verder, boven
de heuvels en boven de zee in de verte, hingen dichte wolken. (562)
3104
Een bewolkte middag. (563)
