wolkenfragmenten uit Egon Erwin Kisch, De vliegende reporter
2653
Moskou kruipt voorbij, orgie van
contrasten, Aziatisch dorp met huizen in Amerikaanse wolkenkrabbersstijl,
kistslede en autobus, barokpaleis en houten hutje, Stanislavski en Meyerhold,
opleving van de pers en dictatuur, hofoperaballet en ‘Blaue Blusen’,
openluchtbazaar en warenhuis. (103)
2654
Uit het dal met zijn weiden en
wijngaarden, kuddes en hutjes rijst direct aan de andere kant van de wolkenmassa
de ijsburcht van Ararat omhoog; het is heel goed te geloven dat Noach boven
onbevreesd kon landen, zo hoog komt geen enkele stormvloed, ook de bijbelse
niet, en de sneeuw kan rustig blijven slapen. (114)
2655
Daarachter: de Neva. Vorige week
was ze nog bevroren, en volgende week stroomt ze weer, maar ze verwisselt van
toilet achter een gordijn van bruine wolken. (121)
2656
Als op de hellingen van het
karstmassief nevelslierten komen opzetten en boven de toppen een zwaar wolkendek,
dan ziet de Bocche er niet meer uit als een kitscherig ansichtkaart en de
Adriatische Zee niet meer als een zoetig-blauw watertje. Dit is het beste
tijdstip voor een boottocht. Als de nevel even optrekt, blinken de sneeuwvelden
van de Pestingrad die je vanuit de stad niet kunt zien, tussen de fjorden ligt
het water er zwart en zwaar bij. Voortdurend stoot het scheepje met zijn kiel
op scoglie, riffen, die de planken
doen trillen. Achter de bomen, die als wolken in elkaar overvloeien, en
de struiken met hun dampende ranken en takken, gaan de huizen aan de kust
schuil. (166)
2657
(…) Sabbatai Zewi
troont boven de wolken, hij draagt een kroon op zijn hoofd, er gaan
stralen van hem uit en bazuinengelen verkondigen: ‘Gij zijt de Eeuwige, onze
God, Sabbatai Zewi.’ (194)
