wolkenfragmenten uit Marc Reugebrink, Het Belgisch huwelijk
2658
En, met het accent van de streek
van zijn voorvaderen, met haar accent: ‘Sei come una nube intravista fra
i rami. Ti ride negli occhi la stranezza di
un cielo che non è il tuo.’ (Je bent als een wolk / tussen de takken door gezien. In je ogen lacht / de vreemdheid van een hemel die niet
de jouwe is.) // Het zijn regels uit het gedicht ‘Notturno’
(‘Nachtelijk’) van Cesare Pavese zoals opgenomen in De dood zal komen en jouw ogen hebben, De Bezige Bij, Amsterdam
2001, p. 56-57. De vertaling is van Willem van Toorn en Pietha de Voogd. (22 en 223)
2659
Ze hadden iets van een ongerept
sneeuwveld. Of van een wolkeloze, een strakblauwe hemel bij strenge
vorst. (74-75)
2660
De zon was net weer even tussen de
regenwolken tevoorschijn gekomen en de daken glinsterden in het licht. (204)
2661
Lage wolken hingen boven het
land, op de aardappelvelden stonden plassen, aan de kust klaagden de
middenstanders steen en been en vroegen de Vlaamse regering om maatregelen te
nemen ter ondersteuning van hun zo zwaar getroffen sector. (211)
2662
(…) net voor het
ogenblik waarop hij en Isabelle, Isabelle en hij eindelijk die tuin mogen
binnengaan, de tuin die misschien dan niet helemaal gelijk de tuin is met de
zorgeloos spelende kinderen, met dat onwaarschijnlijk groene gras onder een
haast ingekleurde, wolkeloze, strakblauwe hemel aan het einde van de
film, als de violen nog één keer aanzwellen en de hond achter zijn bal aanrent
(…) (222)
