4 februari 2018
 |
| © Walter Saenen |
119 – Ik heb bewondering voor haar activisme. Ik ben het eens
met veel van haar standpunten (uiteraard over mensen- en vrouwenrechten, maar ook
in verband met de hoofddoek, waar zij zegt dat deze in veel gevallen niet wordt
gedragen vanuit een vrije wilsbeslissing). Ze mag voor mijn part ook met een
rode Porsche rijden. En ze mag zelfs op een N-VA-lijst opkomen, maar dan vraag
ik mij toch af hoe het komt dat ze in dezelfde week dat ze die beslissing neemt,
meteen twee uur een podium aangeboden krijgt in Touché,
en waarom ze daarin dan niet echt op de rooster wordt gelegd. ‘Ik kies voor die
partij omdat zij werken aan de gemeenschap.’; ‘Ik vind dat Francken een humaan
asielbeleid voert.’; ‘In verband met Soedan wachten we het onderzoek af.’ Niet
één keer legt Fried’l Lesage haar gast het vuur aan de schenen. Wanneer Darya
Safai dan ook nog zegt dat ze heel veel respect heeft voor de duizenden jongeren
die met de protesten in haar land, Iran, hun leven riskeren, wordt het mij toch
wel een beetje te gortig: wat met de duizenden migranten die hun leven op het
spel zetten om hier te stuiten op ‘een kordaat migratiebeleid’?
Nog iets over dat programma, Touché. Ik heb de afgelopen weken een paar keer geluisterd, en heb
moeten vaststellen dat Lesage iets te gretig inwerkt op het gemoed. Het is bij
momenten emoradio. Zodra Lesage de kans ziet om gevoelens op te spitten, zal ze
het niet laten. ‘Hoe was het om de laatste keer uw vader te zien?’; ‘Hoe voelt
het aan om je land te moeten verlaten?’ Dat soort vragen. Vraag aan je gast
waarom zij haar land moest verlaten, en hoe dat in zijn werk is gegaan. Maar
bespaar ons het antwoord op de overbodige vraag ‘hoe dat aanvoelt’. Een week of
twee geleden had Lesage de Nederlandse cabaretier Jan Jaap van der Wal
te gast. Hoe ze die man uithoorde over de problemen die hij en zijn vrouw
hadden gehad om kinderen te krijgen, en over zijn hazenlip… – dat was effenaf
gênant. Fried’l kreeg er maar geen genoeg van. ‘En hoe voelde het, opnieuw een
mislukte IVF?’ ‘Werd je gepest op school?’ Het bleef maar duren. ‘Hoeveel
operaties zei je dat je hebt moeten ondergaan?’
