donderdag 8 februari 2018

wolken 2642-2645


wolkenfragmenten uit Bodo Kirchhoff, Wedervaring

2642
Overigens zag hij niet één wolk, alleen in de verte wat sluierbewolking aan zijn kant, de bestuurderskant, te dun om er zelfs in gedachten op te kunnen zitten, een fijne nevel, en daarna dook al snel de zee op, diepblauw achter een kuststrook van golvend grasland. (65)

2643
Ze reden nog steeds langs de kust, ook al verdween de zee soms achter lage heuvels of kreupelhout, en na Pescara loste hij langzaam op in de avondschemering, grijs in grijs, terwijl het landschap aan de rechterkant, in het westen, nog licht kreeg van hele velden rode wolken en wolkjes tot aan de horizon, alsof er aan de hemel flessen wijn waren gesprongen. (70)

2644
Maar hij zei er niets over, de reis was er niet naar, kijken was wat ze deden, kijken en rijden; hij wees naar de top van de Etna boven wolkenbanden, alsof hij was losgeraakt van de berg, alsof hij zweefde, en zei alleen: Kijk! (91)

2645
De zon scheen naar binnen, het leek een ochtend in het begin van de zomer, alleen losse wolkjes aan een nog lichtblauwe hemel en op het plein al volop bedrijvigheid, vrouwen met manden en tassen, mannen die met reseveonderdelen sjouwden, een uitlaat, een velg, of achter karren vol koopwaar liepen, pannen, matrassen, fruit –­ mooi om te zien, niets voor een boek. (125)