wolkenfragmenten uit Jan Posman, Een brief aan Jack Nicholson
1532
Ik had ononderbroken het gevoel alsof ik
op de dakrand van een wolkenkrabber stond en moest bij elk tankstation
even stoppen om mezelf samen te harken. (18)
1533
Het ene moment val je bijna om van de
stress, ergens in een trendy kantoor in een wolkenkrabber tussen
geblondeerde mensen die nooit oud kunnen worden en onvermoeibaar zijn, en even
later lik je Taittinger van een trillend schaambeen, in je eigen veilige hol,
tussen je eigen voorwerpen die je koestert en die met je meegroeien. (145)
1534
Ik kreeg iets wat als elektrische
schokken aanvoelde, ik had het gevoel dat ik te weinig lucht kreeg, ik had het
warm, was bang van wolken, gebouwen en bomen, zat voortdurend om me heen
te kijken omdat ik dingen zag waarvan ik dacht dat het dieren waren omdat ze
van me weg leken te bewegen. (181)
