Ja, de Vlaamse feestdag, en bleef het maar beperkt tot
ballonnetjes uitdelen in Leuvense winkelstraten, bij voorkeur aan allochtone
kinderen. Er was ook: het ronduit separatistisch discours van
'parlementsvoorzitter' Peumans in het Brusselse stadhuis en van
'minister-president' Bourgeois in Kortrijk, de heiligverklaring van Fernand
Huts in Antwerpen (prijs van de 'economische uitstraling' of zoiets en dat voor
iemand die dreigt met delokalisering omdat hij hier naar zijn smaak te veel belastingen
moet betalen) en, last but not least, de Vlaams-nationalistische recuperatie
door de burgemeester van Antwerpen van Willem Elsschot aan diens graf. Voortaan
is Elsschot voor de Vlaams-nationalisten wat Nietzsche voor de nazi's was: een
na zijn dood en dus zonder zijn instemming politiek gerecupereerde schrijver.
Door Peumans en Bourgeois voel ik mij niet vertegenwoordigd, dat van Huts kan
ik nog zien als stroop aan de baard, maar dat misbruik van Elsschot vind ik
niets minder dan: huiveringwekkend. Ik kijk dan ook uit naar wat zijn collega’s
hierover zullen zeggen. Want dat ze hierover zwijgen is toch ondenkbaar? Tom
Lanoye? Stefan Hertmans? Patrick Lateur? Yves Petry? Jeroen Theunissen?
Jeroen Olyslaegers? Marc Reugebrink? Saskia De Coster? Et tutti quanti?
