VOOR BOER EN TUINDER
De lange wielersportreportages vormen een ideaal podium voor actievoerders. Ze glippen door de wijde mazen van een onmogelijk totale controle en kapen beelden die een ruime verspreiding krijgen op tv, op websites en in kranten. Ze gijzelen de organisatoren met de dreiging van blokkade. De eventuele sancties achteraf nemen ze er graag bij: die kosten kunnen nooit even hoog zijn als wat ze zouden moeten betalen om op reguliere wijze aan hun zaak een gelijkwaardige ruchtbaarheid te verlenen.
De parcoursen leiden door groene beemden, tussen de akkers door. In landschappen die, zoals de Boerenbond enkele jaren geleden middels overal opgestelde campagneborden propageerde, ‘dankzij de boeren in stand worden gehouden’ – ik parafraseer en slik mijn ergernis in.
In het voorbije voorjaar hadden de boeren zich met hun kloeke tractoren dreigend langs het parcours van onze geliefde koersen opgesteld. Tijdens de Ronde van Vlaanderen werden ze door de helikopter mooi in beeld gebracht. Ze bleven braaf op hun plek geposteerd. Op talloze plakkaten langs de weg stond hun boodschap, die dan ook overvloedig in beeld kwam: ‘Stop de waanzin!’ Daarmee beogen zij het landbouwbeleid van de overheid dat iets probeert te doen aan de ecologische schade die door de agro-industrie wordt aangericht. Pesticiden, watergebruik, erosie, stikstofemissie en ga zo maar door. Daaraan iets doen is volgens de boeren: waanzin. Ja, vanuit hun kortzichtig perspectief bekeken zal dat wel zo zijn.
In Nederland, tijdens de Amstel Gold Race, waren de boeren ook dreigend aanwezig. Maar met Limburgse hartelijkheid klonk hun boodschap al wat vriendelijker: ‘Niet vergeten: boeren en tuinders zorgen voor ons eten.’
Er was duidelijk een deal gesloten dat de televisie deze acties uitvoerig in beeld zou brengen. Niemand zou toch willen dat de wielerspektakels zouden worden onderbroken? Chantage dus, en de televisie, die vooral het volksvermaak moet dienen, zwicht.
Ondertussen hebben ook andere activisten de weg naar het scherm gevonden. Klimaatactivisten. Maar zij zijn niet machtig genoeg om deals af te sluiten. Zij klimmen bij de aankomst over de afsluiting, trekken hun overjas uit en hopen dat zij, achter de renners die naar de eindstreep spurten aan, met de boodschap die met grote zwarte letters op hun witte T-shirt is geschreven in beeld komen. Wat hun achter de streep te wachten staat, zal hun een zorg wezen die in het niet wegzinkt in vergelijking met de bezorgdheid die hen tot actie drijft.
En hoezeer valt het op dat de commentatoren aan deze actie niet de vergoelijkende woorden wijden die zij voor de boeren wél overhebben.
© foto’s: Belga en edp (Het Nieuwsblad)
