wolkenfragmenten uit Albert Camus, Koninkrijk en ballingschap
4573
Kamelen en palmen, gehuld in fondantkleurige, rose en paarse wolken, waren op de naakte muren geschilderd. (13)
4574
Hier en daar klaarde het wat op. Een koud, helder licht scheen uit de blauwe plekken, die tussen de dikke wolken zichtbaar werden. (16)
4575
Even later echter verloor het licht die starheid weer, de zon zakte rond en koud naar het westen, waar de hemel een rose tint kreeg, terwijl in het oosten een wolk van lichtgrijs licht oprees, op het punt om in duizend druppels uiteen te spatten in de oneindige uitgestrektheid. (21)
4576
’s Morgens was het licht vaal en loodgrijs geweest en ook, toen het wolkendek wat opgetrokken was, was het maar ternauwernood een beetje licht geworden. (67)
4577
De hemel zou nog dagen en dagen lang totaal onbewolkt blijven en een hard licht uitgieten over deze eenzame uitgestrektheid, waarin niets aan de mensen deed denken. (71)
4578
Misschien zouden de wolken er door verdwijnen en zou de zon morgen weer tevoorschijn komen. (78)
