FLINKE DEUK
Neen, de foto hieronder is niet het resultaat van een opdracht ‘Breng het neokolonialisme in beeld zonder gebruikmaking van rekwisieten uit het Afrikamuseum van Tervuren’ maar een opname door een onbekende fotograaf (© rr) in Dakar (Senegal). We zien een blanke clubbaas, een eveneens blanke voetbalmakelaar, een jonge zwarte man die een contract ondertekent en een oudere zwarte man met een hoedje die iets aan bedisselen is op zijn smartphone. De positionele verdeling van blank en zwart – pardon: wit en van kleur – op de foto drukt op zich al een bepaalde hiërarchie uit, natuurlijk, en alsof die nog niet duidelijk genoeg was, is er nog de paternalistische hand op de schouder waarbij ik mij afvraag: als je ziet dat er op dat ogenblik een foto wordt gemaakt, besef je dan niet welke interpretaties dergelijke pose kan uitlokken?
Maar goed, de vier mannen zien er allemaal erg gelukkig en voldaan uit – waar maak ik mij druk over?
De foto komt uit De Standaard Online en staat daar bij een artikel over nieuwe onthullingen in het recent tot volle uitbarsting gekomen voetbalschandaal. Op de details van de malversaties ga ik niet in – daar is de krant voor en eerlijk gezegd, het interesseert me niet. Wat me wel interesseert, is dat het spelletje, waar ik ook een tijd erg van gehouden heb, door en door verrot is en dat ik niet begrijp dat er nog steeds zoveel aandacht aan wordt besteed door de openbare omroep. Wat de kranten en de commerciële media doen, daar heb ik geen zaken mee. Maar dat de openbare omroep – waar ik via de belastingen medefinancier van ben – quasi elke avond en grote delen van het weekend vele uren aan voetbal besteed, daar mag ik wel iets over zeggen. Er is tegenwoordig, naast de Europese bekerwedstrijden en het voetbal voor landenelftallen, competitievoetbal op dinsdag, woensdag, vrijdag, zaterdag en zondag. Wij worden live op de hoogte gehouden van voetbalmatchen als, met alle respect, Seraing-Zulte Waregem en Beerschot-Bommerskonten. Als ik op zo’n moment de radio aanzet, duurt het soms minuten lang vooraleer ik te weten kom over welke match het gaat want eerlijk gezegd, ik kén al die exotische namen niet wanneer uitvoerig wordt toegelicht hoe speler X de bal naar speler Y probeert te passen maar die actie helaas niet tot een goed einde weet te brengen omdat speler Z, van de andere ploeg dus blijkbaar, er met een voet tussen zit. Sommigen zullen dit van staatsbelang vinden, maar ik moet toch denken aan de talrijke jazz-, folk-, hoorspel- en, voor mijn part, Muziek in de Kosmos-liefhebbers die nu veel te vaak niet aan hun trekken komen en zich geërgerd van het medium afwenden. En alsof dat nog niet genoeg is, hebben we natuurlijk de talrijke nakaartprogramma’s, van het type De Tribune en Extra-Time, waar een setje mannen, vaak dezelfde, een forum krijgen waar de gemiddelde cultuurproducent alleen maar van kan dromen, om onverholen toogpraat over deze of gene wereldgoal of scheidsrechterlijke dwaling wereldkundig te maken.
Het wordt tijd dat hieraan paal en perk wordt gesteld want je moet al ziende blind zijn om nog niet tot het besef te zijn gekomen dat het voetbal, zoals we het nu kennen, een door en door criminele activiteit is, met vervalsing, witwaspraktijken, mensenhandel (om niet te zeggen slavenhandel), een totaal gebrek aan elementaire ethiek en clubloyaliteit, corruptie, exorbitante salarissen en commissies, misbruik van overheidssteun en, alles bij elkaar, een stuitende minachting voor het domme publiek dat altijd wel naar het spelletje zal komen kijken omdat het nu eenmaal een uitlaatklep nodig heeft. Om het nog niet te hebben over de regelrechte steun aan autoritaire regimes en het WK straks in Qatar, waar al tientallen slaven zijn omgekomen bij de bouw van stadions die een paar keer zullen gebruikt worden, om dan hooguit nog als kamelenstal te dienen. (Ik vat het wat kort door de bocht samen en trek het op flessen, maar daar komt het in grote lijnen op neer.)
Ik mag nog altijd graag naar een spannende interland kijken, maar ik kan het niet meer met mijn geweten in overeenstemming brengen om kritiekloos te supporteren voor welke ploeg dan ook, ook niet voor de club waarvoor ik mijn hele leven heb gesupporterd, nu ook haar bazen in opspraak zijn gekomen (alsof ik niet al veel langer aan mijn theewater kon voelen dat er ook bij hen stront aan de knikker zat).
Om maar te zeggen: mijn belangstelling voor voetbal heeft een flinke deuk gekregen.
