's Avonds verlaat de trein naar Brugge zuidwaarts
Brussel. Als er zon is, en ze schijnt, dan doet ze dat vanuit het westen en dus
door het raam tot in de wagon. Dan gaan die schuifraampjes naar beneden.
Niemand die eraan denkt dat amper een minuut later het spoor naar het westen
buigt, en er dus geen 'hinder' meer zal zijn. Aan dat soort gebrek aan
vooruitziendheid kan ik mij ergeren.