zondag 21 oktober 2018

het overzicht 050



















Deze foto gaat over tijd. Het is nochtans een landschapsfoto. Daarin is de tijd meestal, behalve in het moment zelf waarop de foto is genomen, enkel in de wisselende gedaanten die seizoenen het landschap doen aannemen aanwezig. Ik maakte deze foto in de maand augustus. De oogst is nog maar net binnen want de akker is nog niet omgeploegd: de stoppels staan er nog. Het is late zomer, dus – ook al ziet het er al bepaald herfstig uit.

Maar er is méér tijd.

We bevinden ons in Frankrijk. Zo’n landweg waar ik zó op zou willen fietsen. Ruwe asfalt, een luie bocht. Wat er achter die bocht ligt, weten we niet. Dat is nu net eigen aan bochten: ze houden het zicht dat ze openen nog even voor zich. Bochten openen zich in de toekomst. Links in de verte hangt een bui. Dat is de bui die hier zo-even het wegdek heeft natgeregend. Die bui is dus het verleden. Dit landschap bevat al heel wat tijd: verleden in de bui; nu in dit moment zijn; de toekomst achter de bocht.

Daarnet zei ik dat in een landschap de tijd enkel als moment en als seizoen aanwezig is. Dat is natuurlijk niet helemaal waar. Het landschap is oeroud, vooral in zijn reliëf en in zijn geologische eigenschappen: wind, neerslag en tektoniek hebben er miljoenen jaren over gedaan om het te boetseren tot wat het nu is. Maar in onze wereld is elk landschap ook een cultuurlandschap, het resultaat van vele eeuwen door de mens uitgevoerde bewerkingen. En hier, op deze foto, brengt alles wat met de weg te maken heeft onze tijd, de zogenaamd hedendaagse, in beeld: het asfalt, dat een petroleumderivaat is en dus ook heel veel tijd bevat; de veiligheidspaaltjes die de (pas getrimde) berm markeren; het verkeersbord dat ons gebiedt onze snelheid te matigen.

? (F) – 060805