donderdag 25 oktober 2018

het overzicht 052

Foto’s die over formaat gaan hebben een maatstaf nodig. Heel vaak is dat de mens, om de heel eenvoudige reden dat iedereen wel weet hoe groot ongeveer een mens is – waarmee ik niet wil beweren dat de mens de maat van alle dingen is.


Op de eerste foto zien we een man de Mont Ventoux opfietsen. Door hem relatief klein in de rechterbovenhoek van het beeld te vatten, geeft de fotograaf aan dat voor hem het landschap belangrijker is. Niet de inspanning van deze eenzame fietser, maar de afgelegde weg tussen de laagvlakte linksonder en de top rechtsboven bepaalt de kadrering. Door de camera laag tegen de grond te houden, komt die weg prominent in beeld. Enkele kleuraccenten – op de sneeuwstokken, het shirt van de fietser en de spits van de toren op de top – sturen de blik.


De tweede foto toont de groteske Mariasculptuur op de abdij van Orval. Ik zeg hier nu: ‘grotesk’ – ik zou er nog ‘griezelig’ aan kunnen toevoegen. Dat was de indruk die het beeld op mij maakte, en die ik wilde vastleggen. Dat kon door de disproportionaliteit te benadrukken. Ik wachtte op passanten, die met hun gekende plusminus één meter tachtig een duidelijke verhouding moesten aangeven – een verhouding die nog wordt benadrukt doordat de Moeder Gods als het ware op hen neerkijkt. Maar al evenzeer tot het thema ‘formaat’ bijdragend is het gedeelte van de boog op de voorgrond, die niet alleen het beeld inlijst maar die ook de schaal van de overmaatse Maria lijkt te willen reduceren – waardoor haar onbescheiden formaat en de manier waarop zij haar twee bezoekers lijkt te verpletteren nog extra worden benadrukt.

Mont Ventoux (F) – 060822
Orval – 061105