vrijdag 23 januari 2015

wolken 1340-1344



wolkenfragmenten uit Philippe Besson, Zijn broer

1340
Wolken sloten de horizon af, de zee was nauwelijks te zien. De wolken strekten zich kilometers ver uit en we begrepen dat ze niet zouden verdwijnen. (54)

1341
Ze wist dat we alleen maar zin hadden om naar buiten te gaan en in de tuin te ravotten, maar de donkere wolken waren dreigend, de wind begon te loeien en één ding stond als een paal boven water: van onze plannen zou niets terechtkomen. (54-55)

1342
De mooie grote wolken veranderden met een enorm geraas in een wolkbreuk, een zondvloed daalde over ons huis neer als de plagen van Egypte, de wind kwam in vlagen. (55)

1343
Het is een rustig onweer, de hemel wordt doorkliefd door bliksemschichten, maar regenen doet het niet, de wolken barsten vanavond niet los. (62)

1344
De hemel is van een vlekkeloos blauw dat bijna pijn doet aan mijn ogen. Je zou tevergeefs naar het kleinste wolkje zoeken. (115)