Een hartverscheurend verslag
van een vroege correspondentie en een blijkbaar gelukkig tijdperk. Ik had ooit
ook zo'n pen pal. Twee zelfs. Een in Arnhem en een ander in Buenos Aires of all
places. Wellicht met de dochter van een met de militaire junta collaborerende
industrieel. De eerste correspondentie verliep op gewoon papier in het
Nederlands, de tweede in het Engels en diende zich te voltrekken op
luchtpostpapier. Ik vraag mij af wat ik daar en toen in godsnaam allemaal
geschreven heb.
*
Ik zou niet weten waar ik ze
moet zoeken, Martin. Onlangs vond ik een van de twee terug op Facebook. Zij
stelde me voor om mijn deel van de correspondentie terug te sturen, maar ik
hoorde niets meer. Ik aarzel om er achter aan te gaan. Misschien kan dat verre
verleden beter rusten. Of misschien denk jij er anders over, MVB?
