maandag 15 december 2014

facebookbericht 681


Martin, binnen zijn logica heeft diegene die jij niet meer bij naam wenst te noemen ongetwijfeld gelijk. Maar hij heeft ongelijk in het niet zien dat zijn logica niet de enige mogelijke is. En zeker niet de enige wenselijke. En overigens deel ik je mening over het gepolariseer. Dat maakt deel uit van de strategie. Hoe meer je je laat verleiden tot kritiek op het systeem, hoe liever dat systeem het heeft want het weet zich erdoor bevestigd en zelfs versterkt. Dat komt arrogant over, maar het is een arrogantie die zich bewust is van het feit dat velen liever dit hebben dan de onzekerheid van de alternatieven (die er wel degelijk zijn). De man wiens naam we niet noemen speelt in op deze primitieve behoefte aan een strenge hand. Op de vaderloosheid van onze 'samenleving'. Ik ben zelf ook pas na verloop van tijd beginnen te beseffen dat het beter is om, in plaats van steeds te fulmineren tegen deze doorzichtige perfide retoriek, naar bruggen te zoeken. Tussen stakers en niet-stakers, tussen blauw en rood (en groen), tussen ondernemers en werknemers, tussen linkse intellectuelen enerzijds en anderzijds de mensen die uit naïviteit hebben gestemd voor diegene wiens naam wij niet wensen te noemen en die het zich nu al beklagen. In het opnemen van die mensen in een realistischer en hartverwarmender discours moeten wij onze energie en ons verbaal vermogen investeren. Daarom vertrek ik nu, op dit eigenste moment, om de lokale actie van Hart boven Hard een hart onder de riem te steken.