Jij zegt dan wel dat je een steen in de rivier hebt gelegd. Dat doen wij allemaal, elk op zijn manier. En nooit, inderdaad, zal de rivier daarna dezelfde zijn. Maar slechts weinigen slagen erin haar loop te verleggen, laat staan een overstroming te veroorzaken. Ik zag je gisteren op tv nog een laatste keer dat frisse water induiken: het zwembad van de Toscaanse villa waar je hart brak. Het deed me denken aan Paul Snoeks zwemmer. Zoiets. Een losse associatie. Een heel klein steentje in vergelijking met jouw rots. Beter kan ik het niet verwoorden.
