AANRADEN
Aanraden is voor mij meestal: een boek aanraden. Nu, dat doet er niet toe. Het blijft altijd een precaire onderneming. Eén: je duwt diegene aan wie je, in dit geval, een boek aanraadt in het beeld dat je van hem (of haar) hebt. Twee: je zou, desgevraagd, niet eens goed weten uit te leggen waarom je nu net dat boek aanraadt. Drie: blijft dat aanraden overeind na de commentaar van diegene aan wie je dat boek hebt aangeraden, op dat boek en, dus, op jou? Wees voorzichtig met het aanraden. Aanraden is altijd een beetje raden: je kunt het nooit zeker weten. Én, het is een op macht en irrationele appreciaties gestoelde inbreuk op de privacy en de integriteit. Én, het is altijd ook bluffen. Én, het legt een hypotheek op de toekomst van de relatie tussen de aanrader en de aangeradene. Aanraden is het op het spel zetten van reputatie en vertrouwen. Aanraden doe je niet zomaar, je doet het alleen als je zeker bent van je stuk. Aanraden is derhalve ook altijd een bevestiging – of versteviging – van die zelfverzekerdheid. Want je weet: de aangeradene neemt nooit van om het even wie iets aan. Ook zijn (of haar) reputatie staat immers op het spel. Aanraden is vaak, veel meer dan een culturele uitwisseling (als het om bijvoorbeeld boeken gaat), een onderdeel in een economie van status en invloed.
