DE TOEKOMSTIGE CHARME VAN HET BIJNA-OUDE
Soms zie je een oude auto, nog niet een oldtimer maar gewoon een auto van ergens eind de jaren zeventig of begin tachtig: hoekig, hier en daar wat chroom en wat roestplekken, effenaf lelijk eigenlijk. Maar al met de beginnende charme van het bijna-oude. En je denkt: daar zou ik een foto van kunnen maken. Maar je doet het niet want binnen tien jaar zijn die ándere auto’s, die ernaast geparkeerd staan, óók bijna-oud. En dus zou je die net zo goed nu al kunnen fotograferen. Je kunt anticiperen op de toekomstige charme van het bijna-oude, maar je voelt dat dit niet kan. Hier raak je aan de zwakheid van de beweegreden om het nu-al-oude, het pittoreske, het nostalgieke te fotograferen. Dat soort foto’s is gedoemd oninteressant te blijven. De tijd haalt ze altijd in.
