Wie voelt zich geroepen om een exhaustieve typologie, wat zeg ik, een existentiële fenomenologie, neen, een descriptieve antropologie, ja zelfs een propaedeuse op een psychopathologie te schrijven van het Vlaamse voortuintje? Vandaag zag ik op Facebook een Nederlander een voettocht dwars door België aankondigen, over de 51e graad noorderbreedte, en hij hoopte veel van die voortuintjes te kunnen fotograferen. Nederlanders zijn er tuk op, hetgeen ik begrijp. Nergens nadrukkelijker en vrijer dan in zijn voortuintje toont de Belg (beiderzijds de taalgrens) zijn ware aard. Het is volkskunst, een waardige pendant voor het absurdisme van Broodthaers, Magritte, Ensor, Sleen en Urbanus.
210409
