logboek 13

210428

Vannacht hoor ik op het radionieuws dat Paul Decoutere overleden is. Vreemd. Dat zou dan kunnen gebeurd zijn precies op het ogenblik – gisterenavond – dat ik hem een bijdrage zag leveren aan de tweede aflevering van Charlatan, het portret dat Dominique Deruddere maakte van Arno Hintjens. Samen met Paul ‘Couter’ vormde Hintjens in het begin van zijn carrière het duo Tjens Couter. Beide heren zijn, zo blijkt uit het portret, indertijd in vriendschap uit elkaar gegaan. En beide heren hebben gelééfd – daar dragen (verleden tijd nu) zij zichtbaar de sporen van. Nu is Paul Couter als eerste komen te gaan. Hij werd 72 jaar. * 

Toen ik in de novelle Bouwval van Frans Kellendonk het woord ‘Geheimratsecken’ zag staan, dacht ik: ziedaar de Tweede Wereldoorlog, de familie heeft daarin een rol gespeeld. De zin waarin het woord staat gaat als volgt: ‘Het gezicht van Langueur, dat op de krijttekening klein en een beetje vaag was, keek hem nu plotseling aan van heel dichtbij en het verontrustende was dat de kroonprins alle details van dat gezicht, die op de krijttekening thuis ontbraken, ook herkende, tot de Geheimratsecken toe, terwijl de Langueur thuis toch nog in het bezit was van een overvloedige haardos.’ (63 in Het complete werk) Nog een geluk dat ik het woord ben gaan opzoeken want met de Tweede Wereldoorlog heeft het helemaal niets te maken. Met ‘Geheimratsecken’ worden de Nixon-achtige inhammen bedoeld die ontstaan door terugwijking van de haarlijn links en rechts van de peninsulaire dot haar midden op het voorhoofd. Bouwval overigens is een uitstekend portret van een familie, opgetrokken rond een bezoek aan de opa door enkele vertegenwoordigers: zoon Ernst (‘kroonprins’ genaamd), zus Aapje, vader en moeder, tante Carolien en oom Joop. Bouwval is een verhaal over ijdele ambities, voorbestemming, de tijd die voorbijgaat en de generaties die wisselen. *