Shoppen
Vandaag betreden we een nieuwe fase in het coronatijdperk,
episode nummer zoveel van de zogenaamde exitstrategie: een omslachtige,
samenlevingsreparerende procedure waarvoor en cours de route de
modaliteiten worden aangepast. Maar de richting is van meet af aan duidelijk:
het ultieme doel is het definitieve hervatten van wat we nu opeens allemaal
‘het normale leven’ zijn gaan noemen maar wat in wezen niets anders is dan een
planeetslopend consumentisme en een verdwazende ratrace van het ene zinledige
streven naar het volgende. Velen die nu kennis hebben gemaakt met de pauze van
de voorbije twee maanden vragen zich af of de terugkeer naar een dergelijke
normaliteit wel wenselijk is, maar niemand lijkt te weten hoe die terugkeer af
te wenden is. Neen, hij lijkt onafwendbaar. De golfslag van de storm zal
verdwijnen in een spiegelglad oppervlak; het chaotisch uitgezaaide ijzervijlsel
vormt op de plaat waaronder de disciplinerende hoefijzermagneet van het
economisch bestel zijn velden uitzet een onberispelijk geometrisch patroon. We
zullen terugkeren tot de orde, willen of niet. We worden tot de orde geroepen.
Vanaf vandaag mogen we opnieuw winkelen. Nog niet funshoppen, maar het scheelt
toch alweer niet veel. We noemen het voorlopig nog: winkelen, wat iets meer is
dan boodschappen doen. We trekken nog handschoentjes aan, zetten een mondmasker
op en houden ons strak aan de anderhalvemetervoorschriften. Straks gaan we weer
voluit fun- en zelfs wraakshoppen.
201011
