werknotities
De vesting
De machtigste beweging tegen de liberale droom heeft autoritaire
aspiraties. Deze worden uitgedragen door lieden als Stephen Bannon. De grootste
bedreiging voor het Westen is volgens Bannon het ‘jihadistische islamitische
fascisme’ dat via de migratiestromen het oude continent binnenstroomt. Soumission
dreigt. Het Westen is aan een morele herbezinning toe. Dit ethisch reveil
zal bestaan uit een verzet tegen de kapitalistisch-liberale elites die de media
in handen hebben en daar de politieke correctheid propageren, uit nationalisme,
uit joods-christelijk traditionalisme en uit de herwaardering van het gezin en
de autoritaire patriarchale samenleving waar desnoods een muur omheen moet
worden gebouwd. Het nieuwe conservatisme aarzelt niet om de taal en desnoods de
waarheid naar zijn hand te zetten. De conservatieve anti-Verlichtingsopstand
moet een muur bouwen – letterlijk! –, en het land uitzuiveren van het vreemde –
lees islamitische – element en de samenleving opnieuw baseren op ‘natuurlijke,
gezonde, traditionele waarden’. Een ‘economisch nationalisme’ moet het
bureaucratisch liberalisme – in Europa is dat de EU – verdringen. Identiteit,
authenticiteit, het ‘ideale verleden’, traditie, autoriteit: dat worden de
kernwoorden van het nieuwe conservatisme.
Hiermee komt het nieuwe conservatisme in het spoor van de een
kritiek op de Verlichting, door Jean-Jacques Rousseau het duidelijkst verwoord
in Le contrat social. ‘Ook Robespierre, Lenin, Stalin en Pol Pot vereerden
de filosoof uit Genève’.
Het nieuwe conservatisme brengt, net zoals fascisme en
nazisme indertijd, linkse én rechtse waarden samen. Hierdoor ontstaat
begripsverwarring, waarin het des te gemakkelijker wordt een loopje te nemen
met de waarheid en op die manier het openbare debat te manipuleren.
Parallellen met de jaren dertig zijn zeker te trekken. De
nieuwe conservatieven hebben ook een externe vijand nodig. Maar dit keer zijn
het niet de joden, wel het internationale kapitaal, de globalisten, de elites,
de media. De nieuwe conservatieven kunnen bogen op een gelijkaardig kiespubliek
als indertijd de nationaalsocialisten: de kleine burgerij, de werkloze
industriearbeiders en de conservatieven van het platteland, kortom iedereen die
iets te verliezen heeft. Net als toen maakt deze achterban, ondanks zijn
traditionalisme, graag gebruik van de nieuwste technologieën om zijn ideeën te
verspreiden en in realiteit om te zetten. Maar het huidige nationaalpopulisme
is niet zomaar gelijk te stellen met het historische fascisme: ‘De autoritaire
droom wil bijvoorbeeld geen standenstaat en is niet militaristisch en
hiërarchisch gestructureerd.’ Wel vergelijkbaar is ‘de opstand tegen de alles
vermorzelende moderniteit’, tegen ‘het systeem’, waarin arbeid niets meer
voorstelt en de inkomensongelijkheid te groot is geworden, waarin de
veranderingen te snel gaan om te kunnen volgen. Ook vergelijkbaar is dat er
opnieuw een beurskrach in de lucht hangt.
lees hier
deze samenvatting vanaf het begin
