woensdag 16 oktober 2019

LVO 33

LVO 32


In het vroege voorjaar van 1962 verhuisden mijn ouders naar de Borinagestreek. Mijn moeder had het later over De Vlucht naar Egypte – ik kom er nog op terug.

In het land tussen Mons en Charleroi sprak men Frans of dan toch vooral Frans want in die tijd was de grote sloop van industrie en mijnbouw nog niet op gang gekomen en dus waren er nog veel gastarbeiders, in die tijd vooral Italianen. Ik schreeuwde om eten en kakte mijn doeken vol en zette mijn eerste stappen in drie verschillende huizen in de gemeenten Sint-Ghislain, Blaton en Hornu – de juiste volgorde is misschien anders maar doet er niet toe want ik herinner me er niets van, ik was te jong. Het is nu een streek van met berken en wilgeroos begroeide terrils, wegroestende mijnlifttorens en grauwe, grotendeels verlaten arbeiderswijken. Vincent Van Gogh had er met vette houtskool zijn stuntelige taferelen van proletarische misère getekend. Henri Storck en Joris Ivens draaiden er in de jaren dertig een sociaalrealistiche film over postindustriële verpaupering: donkere voorovergebogen silhouetten sprokkelen hoog op de terrils nog stookbare briketten. Niet ver daarvandaan, in Bernissart, werden in 1878 de iguanodonfossielen opgegraven die Geert van Istendael inspireerden.

De Borinage zou uiteindelijk maar een passage blijken te zijn. De karavaan deed nog kortstondig Kuurne aan, vlakbij mijn moeders geboortedorp Bavikhove, om zich daarna definitief in Assebroek te vestigen, eerst nog een zelfstandige gemeente maar na de grote fusie van 1971 onderdeel van de Groot-Brugse agglomeratie.

Volgens de – vaak herhaalde – overlevering was mijn allereerste woord een Fransachtig opneemsel: het nonsensicale laviéténapa. Maar mijn moedertaal werd het Nederlands. Mijn broer en zus hadden minder geluk: zij waren, nog in Limburg, school beginnen te lopen in het Nederlands, moesten zich dan een jaar of drie in het Frans behelpen, om dan toch nog opnieuw over te schakelen naar de andere landstaal. Mijn zus raakte door het leren tellen, rekenen en spellen in twee verschillende talen tegelijk begrijpelijkerwijs de kluts kwijt en moest haar eerste leerjaar overdoen. Al zal natuurlijk ook het vele verhuizen en het dus telkens opnieuw moeten heropbouwen van een vriendenkring tot haar verwarring hebben bijgedragen.


(wordt vervolgd)
Lees hier LVO vanaf het begin