maandag 14 oktober 2019

LVO 31

LVO 30


Genoeg uitgeweid over mijn materiaal, taal. Mijn moeder zei dus, gespeeld achteloos, iets wat eigenlijk helemaal niet in haar aard lag:

– De facteur heeft voor u een pakske gebracht.

Ik keek verbaasd op. De postbode bestelde nooit pakjes. En zeker niet voor mij.

– Kijk maar onder het afdakske.

Links van de garagepoort, die een eindje voor de voorgevel van ons huis uitstak, was er inderdaad een klein stukje buitenvloer overdekt: het platte dak waarmee het vooruitstekende stuk garage was afgedekt, strekte zich uit tot boven een deur die rechtstreeks toegang gaf tot de woonkamer, in de hoek waar het bakske stond waarmee de televisieantenne boven op het dak aan het draaien kon worden gebracht en waar mijn moeder met de kerstdagen de kerstboom plaatste en optuigde.

Deze deur werd nooit gebruikt. De echte voordeur, een zwaarder, witgeschilderd houten deur met sierprofielen en een met een kleine tralies beveiligd luikje waardoorheen de aanbeller kon worden getaxeerd alvorens eventueel te worden binnengelaten of te woord gestaan, bevond zich aan de zijkant van het huis.

Ik begaf mij naar het afdakske. Nieuwsgierig uiteraard, maar enigszins op mijn hoede.

Het grote kartonnen pak, door mijn moeder ironisch pakske genoemd, stond, rechtop tegen de muur aanleunend, op mij te wachten. Ongeveer één meter hoog en anderhalve meter lang, en nauwelijks twintig centimeter breed. Mijn naam mijn naam! – stond er met grote letters op geschreven, het juiste adres eronder: Populierendreef 29, Assebroek, Brugge, West-Vlaanderen, en de hele rechterbovenhoek was volgeplakt met driftig afgestempelde Belgische Boudewijns.

Ik kon niet wachten met de doos open te maken, had geen idee.

Ik had geen fiets verwacht, om de heel eenvoudige reden dat ik in de vorm van de doos geen fiets had herkend: het stuur was zodanig gebogen dat beide armen niet buiten het volume uitstaken, en ook de pedalen moesten nog worden gemonteerd. Maar het was wel degelijk een fiets: mijn eerste echte eigen fiets, een rode, nog niet het volwassen model maar toch ook al geen kinderfietsje meer. Of een plastic tractor-driewieler met de trappertjes aan weerszijden van het enige voorwiel, godbetert. Dat was het vorige cadeau van mijn grootouders geweest – misschien wel om mij te doen vergeten dat bij de eerste verhuizing die ik mij later bewust zou herinneren, die naar de Populierendreef, een dierbare driewieler was verloren gegaan. De tractor had zijn tijd meegegaan, tot het voorwiel was afgebroken. Het tuig is nu allang verdwenen – een mens vraagt zich soms af waar al die dingen blijven.

Duizenden kilometers heb ik gereden met de fiets die uit het kartonnen pak tevoorschijn kwam. Ik fietste ermee naar school, ik fietste ermee naar vrienden, ik speelde er ritten van de Tour de France mee na en waande me Roger De Vlaeminck, ik crosste ermee door de velden en plassen en in het Paalbos, ik voetbalde er zelfs mee. Ja, shotten op de fiets, cyclobal: een halsbrekende activiteit maar toch ook goed voor de coördinatie, de behendigheid, het evenwicht.

Tot het stuur eraf kraakte. De fiets bleef vaak buiten staan, in weer en wind, en de stuurstang was beginnen te roesten – een afbraakproces dat aan mijn aandacht was ontsnapt. Tot het onvermijdelijke gebeurde. Gelukkig niet op volle snelheid of tijdens een of ander waaghalzerij, neen, gewoon, ik stapte op mijn fiets en hield het stuur in mijn hand. Ik had mij ernstig kunnen bezeren.

Dat afgekraakte stuur heeft de aanschaf van de grijsgroene 'herenfiets' bespoedigd waarmee ik tot het eind van mijn middelbareschooltijd de meeste van mijn verplaatsingen zou maken: naar school, naar de bakker of beenhouwer waarheen mijn moeder me vaak stuurde om een boodschap, een groot wit gesneden of een halve kilo gehakt. Of, zolang ik geen koersfiets had, de rondjes die ik koerste met mijn vakantiekameraad Luc Claeysier. Vanaf mijn zestiende reed ik ermee naar de avondlessen in de tekenacademie, al mocht ik daar af en toe ook eens de Mobilettebrommer van mijn zus voor gebruiken. 



(wordt vervolgd)
Lees hier LVO vanaf het begin