Akke en Chiara hadden toegang tot de kantine, waar ze na afloop van de cursus vaak wat napraatten en die nog het meest weg had van een bordeel, met de Perzische tapijten op de vloer, de met rode lappen overtrokken zitbanken, de kamerpalmen, de van het plafond neerhangende druk beschilderde doeken en visnetten, alles door gele, blauwe, groen en rode lampjes spaarzaam verlicht.
Muziek (‘Lady Madonna’ van The Beatles). Hemmings ligt op
een blauwe divan met veel kussens een joint te draaien, David prefereert een
pilsje uit de koelkast onder de bar waar kaarsen staan te flakkeren. Chiara
steekt wierookstokjes aan en Akke danst in haar eentje een trage dans, het
zwarte haar in een staart, een zwarte streep op haar gesloten oogleden, felrode
mond, een jongensshirt dat geen enkele poging doet haar borsten te verhullen,
een leren minirokje dat opkruipt tot haar broekje, mooie stevige en vooral erg
blote benen in enkelhoge laarsjes.
Robert Anker, Een
soort Engeland, 42
