wolkenfragmenten in Guido van Heulendonk, Vrienden van de poëzie
4502
Geen wolk, geen berg, er was geen reet. (105)
4503
Soms zie ik meeuwen, soms een paard, soms alleen maar een wolk. (133)
4504
De zon volgde het nieuwe scenario, en toen hij het kerkhof betrad zat ze volledig verscholen achter dichte wolken. (138)
4505
De lucht boven Foveaux trekt een beetje open en ik zie het schilderij van De Heere voor mij: net dezelfde hemel, zilverachtig met donkergrijze wolken. (187)
4506
De cadans van onze stappen knarst huiselijk, het uitgestrekte blauw aan mijn rechterkant is nu leeg, de zon blijft zwak door het wolkendek priemen en ik zie Jenny’s schaduw zich vasthaken aan de mijne, terwijl ze netjes achter me aan blijft lopen. (192)
