zondag 2
oktober
Aleppo deed me
tot voor kort denken aan het prachtige verhaal van Vladimir Nabokov ‘”That in
Aleppo once...”’, in Nederlandse vertaling opgenomen in de bundel Lente in Fialta. De titel van het
verhaal is een citaat uit Shakespeares Othello.
Dat soort kettingen van associaties en verbanden herkennen, is een van de
genoegens van de lezer. Maar de naam Aleppo is nu wel definitief overschaduwd
door iets anders. Hij staat nu in een andere ketting, in een onafzienbare rij
van namen van steden: Ieper, Verdun, Guernica, Dresden, Sarajevo...
*
Een courgetteplant groeit meerdere centimeters per dag. Je kunt dat groeien dus observeren. En dat is, vertelt P., wat J. graag doet: J. ziet hoe de plant met zijn tentakels steun zoekt en zich dan met spiraalvormige aanhechtingspunten aan die steun vastschroeft. Dat doet hij zo stevig dat hij later op het seizoen zijn zware vrucht kan dragen. De natuur is wondermooi, en mensen zijn – aldus J. – niet de enige wezens die begiftigd zijn met intelligentie. Wat zij daar zelf ook over mogen denken.
Ik hield voor
de periodiek De Bond van De
Gezinsbond van 1 tot en met 6 oktober een dagboek bij. Het verscheen op 21
oktober en dit is de bijdrage van 2 oktober.
