Raoul Hedebouw
van de PVDA meldt op
Facebook dat de premier het halfrond verlaat om in een televisiestudio zijn
verhaal te doen, nog voor de laatste sprekers van de oppositie hun commentaar
hebben gegeven op de beleidsverklaring.
Hedebouw: ‘On-ge-loof-e-lijk!
Sinds 10u zitten we in het parlement voor het debat over de de
regeringsverklaring. Alle partijen komen één na één aan bod. Maar om 19u, nog
voor de PVDA en andere partijen aan bod zijn gekomen, eist de Premier plots het
woord en begint hij aan zijn antwoord. Hij heeft nog niet eens gehoord wat wij
te zeggen hebben, en toch begint hij al aan zijn antwoord? Dat is gewoon
ongezien in dit parlement... Du jamais vu! Dat de premier verschillende
partijen het woord ontneemt, dat alles om tijdens het 19u-journaal enkele
seconden live in beeld te kunnen komen. Is dat democratie? Heeft de Premier
niet eens het respect om te luisteren naar wat de kiezers van de PVDA te zeggen
hebben? Daardoor zou de PVDA pas mogen tussenkomen om 22u, of later. Lang nadat
de Premier geantwoord heeft. En dat alles met medewerkring van de
parlementsvoorzitter, die de rechten van alle parlementsleden zou moeten
verdedigen. Daarom hebben wij, samen met een aantal andere partijen, het
parlement verlaten. Als een sterk signaal tegen deze schijnvertoning.’
Exposure gaat
boven democratisch fatsoen. De premier – en de parlementsvoorzitter, die het
toelaat – doen wat ze denken: ‘Ach, dat parlement brengt toch geen zoden aan de
dijk. Het is niet méér dan een stemmachine, een ritueel om onze beslissingen
met wat decorum te omhangen en een schijn van legitimiteit te bezorgen, we
trekken ons daar gewoon niets van aan, we zorgen dat we ons in primetime aan de
natie vertonen. Dát blijft tenminste wel hangen bij de mensen, dit incidentje
met die gekke cryptocommunistische kwiet uit Luik, daar krijgen de mensen toch
geen weet van. En overigens heeft het hier al lang genoeg geduurd, we zijn al
van tien uur vanmorgen bezig.’
Cynischer kan
moeilijk. Uiteraard heeft een premier zich te onderwerpen aan de
schijnvertoning. Hij speelt daarin een rolletje. Iedereen krijgt de gelegenheid
een speechke te doen, er wordt wat over en weer gejouwd, madame Onkelinx speelt
haar hysterische zelf en die omgehooggevallen Calvo poneert wat obligate
ambetantigheden, maar uiteindelijk overstemt de meerderheid de oppositie en dat
hebben we dan weer gehad.
Maar soms heb
je van die lange dagen. Je krijgt op je kop, je moet jezelf verdedigen. Ook al is
het een buitenkans om te tonen dat je de macht stevig in handen hebt en dat je
het land vastberaden door zwaar weer loodst. Alsof jij daar überhaupt iets aan
te zeggen hebt. Maar het kan toch erg vermoeiend zijn. En dan wil je opeens
wég, tot buiten de coulissen van dit theater. Dan vergéét je opeens dat je
daarin dat cynische rolletje zat te spelen, waarbij je voortdurend elke
gelaatsplooi onder controle had omdat er altijd wel een camera op zit. Dan sta
je op en zeg je wat je al de hele tijd denkt: ‘Rot op met deze schijnvertoning.
Trekt uwen plan / Tirez votre plan.’ En je bent weg. Dubbelop cynisch, cynisch
in het kwadraat. Dan vallen even alle maskers.
Zoals ten andere een paar dagen geleden nog een ander masker
viel, toen Peter De Roovere, fractieleider van de N-VA in de Kamer, zijn wens
uitdrukte om het cordon sanitaire te doorbreken. 'Als het over racisme gaat, dan
praten we niet met het Blok. Maar mochten we ze nodig hebben om eenzijdig de
onafhankelijkheid uit te roepen, ja, dan lusten we hun bijstand wel.' Van
cynisme gesproken.
Het politieke klimaat geraakt verhit, de zelfbeheersingsmechanismen
weigeren steeds vaker dienst, het schijn van fatsoen slaagt er steeds
moeilijker in om de essentie van pure haat en minachting te verbergen. Als daar
maar geen vodden van komen. Of neen: als daar maar vodden van komen!
