10 maart 2002
(…)
*
(…) De instrumental die Plage
Tattoo van Zita Swoon opent, lijkt onwaarschijnlijk lang, vormt een
perfecte loop. Na meer dan een kwartier merk ik dat ik per ongeluk de
repeat-toets heb ingeduwd… De sensatie dat je dat niet meteen dóór had… (Denk
aan het fietsen vorige zomer met die Mongoolse muziek in je discman, toen je
een erg intense ‘repetitieve’, bijna ‘trance’-achtige ervaring had, nog
versterkt door het ritmisch pedaleren en het eentonige polderlandschap van
steeds hetzelfde rondje… Het is een essentiële ervaring: het volledig opgaan in
muziek, wat blijkbaar alleen kan als dat repetitieve element erin aanwezig is.)
*
We verwijderen gevieren (een deel van de) klimop in de tuin.
Aangenaam, dat samen werken.
*
Don DeLillo, Witte
ruis:
[363]: ‘De ongelovigen hebben de gelovigen nodig. Ze hebben
wanhopig behoefte aan iemand die gelooft.’
*
Julien Green, Journaal:
[8-9]: ‘Ik had zovéél te zeggen, maar ik wist niet dat iets
dat op het moment zelf onbeduidend lijkt, in de loop van de tijd een ongedachte
betekenis kan krijgen en een heel leven plotseling kan verhelderen. Ik vond het
beurtelings boeiend en vervelend om dit dagboek bij te houden. Ik wilde er de
volle waarheid in vertellen, maar van die waarheid had ik af en toe schoon
genoeg.’
11 maart 2002
Viavia kunnen P. en ik een bezoek brengen aan de in opbouw
zijnde Van Eyck-tentoonstelling die het hoogtepunt moet worden van Brugge 2002.
Panelen van onschatbare waarde hangen in onaffe zalen. Vreemd, de gewaarwording
dat het me allemaal niets zegt omdat de context ontbreekt.
*
Julien Green, Journaal:
[17]: ‘Deze dag, die mij nu onbelangrijk lijkt, zal heel
anders lijken wanneer ik over een paar jaar deze bladzijde herlees. Misschien
is dat wel de enige reden waarom ik ga proberen een dagboek te houden.’
[21]: ‘Als onze voortgang in het hiernamaals begint op het
punt waarop wij hier op aarde gestopt zijn, waarom worden zoveel oude mensen
dan weer kinds? Waartoe dienen al die jaren van aftakeling? Wat is de zin
daarvan?’
[24]: ‘Ik weet niet meer hoe ik mijn personages moet
tegenhouden.’
Denk aan wat R. je vertelde over de personages in de roman
die hij aan het schrijven is: hoe ze iets blijken te doen wat hij niet had
‘voorzien’, hoe ze een eigen leven leiden. Het moet zalig zijn zoiets te
ervaren… Overgeleverd te zijn aan een fictieve werkelijkheid, die op een
bepaalde manier interessanter is of lijkt te zijn dan de échte werkelijkheid…
[29]: ‘Het is bevrijdend om dit allemaal op te schrijven,
maar het is geen oplossing.’
[40]: ‘…een impotentie die een voorbode is van de dood.’
*
G;, die net voor zijn huiswerk rekenen de uitkomst van
berekeningen heeft moeten ‘schatten’ tot op twee cijfers na de komma, schat de
lengte van zijn piezewiet op ‘3,75
centimeter’. ‘En van jou?’ vraagt hij. (Gisterenavond vroeg T., terwijl we naar
Het Peulengaleis keken, wat ‘pijpen’ is.)
*
(…) Huit femmes:
leuk maar ook niet veel meer dan dat. De poging om de magie van Le fabuleux destin d’Amélie Poulenc te
benaderen schiet tekort. Daarna een erg goed gesprek in De Hobbit, over onder
meer het verschil tussen man en vrouw, en over schuldgevoelens en gezag. (…)
12 maart 2002
De geslachtsdrift van mannen is steriel.
*
Dag M.,
Ik heb heel lang niets van mij laten horen, ik weet het. Ik
bedoel het niet als excuus, maar ik zeg het toch maar: de afgelopen maanden
zijn bijzonder druk geweest, ik heb zelfs vele avonden en weekends moeten
werken om alles tijdig klaar te krijgen. Er zat ook nog een reis naar Zweden
tussen. De heisa is nog niet voorbij maar het gaat er nu toch al wat rustiger
aan toe. Ik heb al eens tijd voor wat anders.
Hoe is het met jou en met het project waar je mee bezig was?
Kunnen we voor volgende week maandagavond (18/3) iets
afspreken?
Hartelijk,
*
Dag R.,
Bedankt voor de uitnodiging. Ik zit zelf nog maar pas weer
op de fiets (eindelijk!), dus dat komt goed uit. Ik probeer zeker op een van de
volgende afspraken van de partij te zijn, misschien al zaterdag.
Je hebt groot gelijk met de 27 per uur-regeling. Zeker in
het begin van het seizoen lijkt me dat een zeer terechte afspraak. Quitte dat
je in de zomer, wanneer er terug jus in de benen zit, als vanzelf naar de 28 of
hooguit 29 gaat. Ook in verband met de veiligheid is het zonder meer een goede
maatregel.
De verplichte verfrissingsstop juich ik natuurlijk toe. Het
is nu eenmaal lastig kennismaken als je je luchtvoorraad moet verdelen tussen
hijgen en het aanmaken van klanken die daarenboven ook nog ten behoeve van de
puffende medemens naast je tot zinvolle woorden en zinnen aaneengeregen dienen
te worden...
Mocht ik door familiale of professionele verplichtingen toch
niet kunnen aanwezig zijn op een van de twee afspraken, blijf mij dan toch maar
met uitnodigingen bestoken.
Vriendelijke groet,
*
Telefoons met H., G. en L. in verband met een mogelijk gaan
naar een concert van Bob Dylan op 020428 in Vorst Nationaal (nu of nooit).
Alleen G. zegt toe. Morgen kijken of er nog tickets zijn.
*
Droom: Op de een of andere manier zijn G., J. en nog iemand
(ik ben nu vergeten wie) in levensgevaar. Voor J. is het zeker: hij redt het
niet meer…
*
De aangroei van de wereldbevolking zou nu sneller aan het
vertragen zijn dan in de prognoses werd voorzien. Het hoofdpunt in het
televisiejournaal is dat premier Verhofstadt twee jaar geleden geflitst zou
zijn toen hij, of beter: zijn chauffeur, met 179 per uur over de snelweg naar
Hasselt reed (178 en 173 per uur zijn ook al genoemde snelheden).
*
Ik besteed deze avond één uur en drie kwartier aan het
invullen van dit dagboek (onder meer ook het bijwerken van de notities die ik
heb gemaakt tijdens mijn reis naar Zweden). De vreemde gewaarwording dat je op
een bepaald ogenblik zó veel dreigt mee en door te maken, dat je het niet meer
kunt bijhouden. Eigenlijk is dat zeer goed! Dáár doen we het voor: het dagboek
dat zichzelf door de opgewekte intensiteit onmogelijk maakt!
*
Paradox: (…) Onze liefde is te groot om in de kluisters van
het huwelijk tenietgedaan te worden…
