dinsdag 29 juli 2014

tour 108



10 mei 2014

dag 12.4

 
In het volgende dorp, Pexiora, koop ik chez Pascalou een fles water. Terwijl ik de inhoud van de nieuwe fles overgiet in de lege Perrier-fles die ik al de hele reis in mijn bidonhouder meevoer (niet omwille van het prestige van Perrier maar omdat de vorm van die fles nu eenmaal het best in die houder past), steekt Pascalou de straat over om zijn vrienden van de bakkerij goeiedag te gaan zeggen. Maar er komt een nieuwe klant aan – zo’n drukte is Pascalou duidelijk niet gewend – en Pascalou moet terugkeren naar zijn winkel. Ik maak net aanstalten om met de nieuwe, nu lege fles naar het vuilnisbakje bij de bank op het pleintje een beetje verderop te lopen. Geef maar hier, zegt Pascalou, zo’n fles hoort daar niet. Die stoppen wij in de recyclagebak. Iets van terechtwijzing klinkt in zijn stem door. Toch verheugt de attitude van mijn naamgenoot mij in hoge mate. De Fransen zijn er aanzienlijk op vooruitgegaan. Milieu, ecologie, recyclage – het was lange tijd aan hen niet besteed. Het leken wel Antwerpenaren. Nu echter kun je geen tv-post openzetten, of je ziet in de reclameboodschappen (en die zijn moeilijk te omzeilen want ze zijn er zowat altijd; de programma’s ontvouwen zich hier tussen de publiciteit door en worden al voor een groot deel bezet door aankondigingen met betrekking tot wat er na le pub zal te zien zijn) – of je ziet dus in de reclame een of andere verwijzing naar groen, ecologie, santé, duurzaamheid, enzovoort. Nu nog een beetje de vuilnis in de auto houden in plaats van in de berm te kieperen, wat spaarzamer omspringen met de ruimte, de energievoorzieningsindustrie omturnen van nucleair naar duurzaam, en dit land wordt nog een ecologische voortrekker.

3672

J. - 130929

maandag 28 juli 2014

reactie


reactie bij Mijn woordenboek 388


Mooie woorden, en nog van jou die de aardrijkskunde, de geografie zo goed beheerst.
Ten eerste: de Gaza-strook is al sedert jaren al volledig in handen van de palestijnen,. Volledig ontruimd door Israel. Wel hebben ze een gemeenschappelijke grens met de Egyptenaren die hun, wegens inzicht en ervaring, als de pest geen toelating tot hun territorie geven. Waarom zou israel dat wel doen? Gaza is notabene al jaren joden-rein!

De duizenden rakketten die ze sedert jaren op het meestal zuiderlijke deel van Israel jarenlang enkel met het doel om de locale joodse bevolking te treffen afschieten, is voor ons in Europa helemaal niet van belang... Stel dat de Ollanders de Bruggelingen het leven jarenlang tergend onmogelijk zouden maken door het doelloos met hamas-raketten te beschieten. Brugge zou daar vlug korte metten mee maken. Geen schild geen vriend.

Ten tweede zie je zelf, als je maar zien wilt, dat het in het midden-oosten om een eeuwenlange godsdienstoorlog gaat.

De soena tegen de sharia. In het islam is de minderbekende Takya-principe een gebod. Deze in het westen minder gekende maar eeuwenoude gebod is voor een westerling bijna niet te vatten.

Het takya is een gebod, een lering, door mohammed himself toegepast. In het mooie Vlaams betekend het takya de liegebeest uithangen.

Belieg de ongelovige tot ie helemaal jou doel niet meer vat.

Jou doel om de andere, de westerling, af te maken. Met den koran en zwaard.

Op het momment is Israel hun kleine satan, de kanarie vogeltje in de mijn, julie daarentegen zijn voor hun de grote satan, de ultieme doel. Zie maar wat er al in (noord) England en Zweden met jonge inheemse meisjes gebeurt. Ze worden door deze "jongelingen" geviseerd, geprooid en gebruikt, net beestjes. Voor islamitische ogen is al wat niet Islam is goed voor Djihad, goed voor het zwaard.

Het al dan niet met opzet deze islam agressors met de verdedigers op een kam te scheren toont op een bijna misdadig ignorantie, een onbegrijpelijken onkunde.

Zie je dan niet wat in Syrie gebeurt? de dagdagelijkse moorden in naam van de soena? De Isis met zijn moslimbroederschapse, hammas, moordzucht? Iran die met atoombomkunde bezig is? En dan de Hesbolla, een hammas-duplikaat uit de shia, die heel (zuid) Libanon met ondergrondse bunkers en raketopslagplaatsen volpropt.

Het zieligste van dat al is dat de Kristenen in het middenoosten in naam van allah en kornuiten langzaam en in stilte doobloeden.

Dit geloof met zijn Takyah, zijn Dyihad en al, zal u allen niet negeren, we zien al dat ons sinterklaas met zijn mijter plus kruis al van de Antwerpse scholen verbannen is. Op verzoek en druk van de moslimgemeenschap.

En seffen gaan de holebi's der ook aan. Poppen aan een touwtje. Zo doen ze dat nu eenmaal zowel bij de soenitische Iisis als bij den shia van iran.

Wacht op je oogst o Vlaanderland. Heul maar met die monstertjes die de dood zo gaarne zien...
Of bent u Madrid en Londen of zelfs Boston vergeten?

Sorry voor de spelfouten en meer, moest dit toch dringend versturen. Ik deed wat ik niet laten kan. sorry.

Als ik een akelig jood ben, ben jij dan geen wolf in schaapskleren... ?

Heel beletterd, heet woordig, soms zelfs diepzinnig maar gewetenloos. Meestal subtiel, nu weer heel open met een selectief geweten.

Dacht je dat wij nu weer als lammetjes naar jou slachtbank moeten?

Het gaat godzijdank niet meer over wat julie denken.

Doe maar verder...Ikzelf hou het voor bekeken.

Mhrl



@ Mhrl

Het was niet de bedoeling dat de woorden ‘akelige Joden’ letterlijk zouden worden genomen. Ik dacht niet, bij het schrijven, dat het nodig was ze tussen aanhalingstekens te plaatsen. Als u de tekst letterlijk leest, dan begrijp ik dat u zich beledigd voelt en dan bied ik u mijn excuses aan. Overigens is het wel jammer dat het u blijkbaar is ontgaan dat het nu net de bedoeling van mijn tekst was om te waarschuwen voor voorbarig commentaar. Er staat: zolang ik niet genoeg over die kwestie weet, doe ik er beter het zwijgen toe. Daarmee impliceer ik dat ik de informatie die mij erover bereikt wantrouw.

tour 107



10 mei 2014

dag 12.3

Bram, een stadje op 20 kilometer ten westen van Carcassonne, is ontstaan in de tijd van de Romeinen en draagt daarvan nog altijd in zijn plattegrond de sporen: de straten vormen cirkels en stralen rond het centrum, waar nu de kerk staat. In een van die straten zie ik een heel oud, voorovergebogen vrouwtje met een boodschappentas. Ik vraag mij af wat zij van Merkel en Hollande en Poetin en de geschiedenis denkt. Ik maak een foto van haar, ruggelings. Frontaal durf ik niet. Noem het laf, maar het is voor mij in de eerste plaats een oud vrouwtje, niet die of die unieke persoon. Bovendien denk ik zo opeens: misschien is deze foto de laatste foto die van haar wordt gemaakt. Dat is een ontstellende gedachte. Wanneer ik haar voorbijfiets, kijkt ze niet op. Ze mummelt wat voor zich uit en sloft op huis aan. Daar zal zij de deur achter zich dichttrekken en in haar territorium opgaan waar alles naar haar ruikt, waar zij alles weet staan en waar een ander niets zou terugvinden of van waarde zou aantreffen. Ze komt vandaag niet meer buiten. Niemand zal haar bezoeken want iedereen is al dood. Hoe komt zo’n mens – en ik gebruik ‘mens’ hier zeker niet in de betekenis van onhebbelijke kenau maar van persoon, een levend wezen dat behept is met bewustzijn en besef van het eigen nakende einde –, hoe komt zo’n mens aan haar einde? Zal iemand het merken? Zal een caissière van de Spar, waar zij nu net vandaan komt, op een dag zeggen: Tiens, il y a déjà quelques jours qu’on n’a pas vu Marcelline?