8 mei 2014
dag 10.2
Frankrijk is een groot en in sommige uithoeken en
binnenstreken een in grote mate verlaten land. Je kunt er over kleine wegen
fietsen en een halfuur niet één tegenligger op je af zien komen of door iemand
ingehaald worden. En ik heb het niet over fietsers maar wel degelijk over auto’s.
Wanneer het dan toch eens gebeurt in zo’n verlaten stuk, kan die verlatenheid
zelfs aanleiding geven tot angst.
Een blauwe Volkswagen-bestelauto steekt mij traag voorbij,
de inzittenden lijken mij te monsteren – maar ik kan hen achter de donkere ruiten
nauwelijks onderscheiden. Dan blijft de bestelwagen heel traag voor me uitrijden
om vervolgens op het eind van het hellende rechte stuk waarop ik mezelf naar
boven zwoeg halt te houden. Stel nu eens dat daar malafide gespuis uit zou stappen
en mij met kwade bedoelingen zou tegenhouden? Wat zou ik kunnen doen, denk ik
met een bang hartje. Ik nader de auto, ik zie dat de versnelling in de
achteruit wordt gestoken. Wat moet ik doen als…? Moet ik om het vege lijf te
redden gewoon alles afgeven wat ze opeisen? Moet ik rechtsomkeert maken en de
helling afspurten? Moet ik mij verdedigen? Waarmee? Zou ik niet beter een mes
bij de hand houden? Nog vijftig meter. De auto komt in beweging en vertrekt,
nog voor ik op het punt ben aangekomen waar hij mij leek op te wachten.
Op andere hellingen zijn er geen blauwe
Volkswagen-bestelauto’s met verdacht gedrag. Dan kan ik mij volop wijden aan
het determineren van de bermflora. Geen 10 meter gaan er voorbij, en dat duurt
wel een paar seconden als je een kilometer of 6 per uur rijdt, of er ligt iets
in de zijkant wat daar eigenlijk niet hoort. Het is een ware catalogus van
onvergankelijkheid en alles heeft zijn eigen verteringsduur: peuken (die de
mensen hier achteloos weggooien, hoe heet en ontvlambaar het ook moge zijn),
blikjes, afgereden spiegels, chipszakken, cd’s (hoelang zou het duren vooraleer
die zijn afgebroken?), houtafval, sigarettenpakjes, een sporttas (met misschien
een afgesneden hoofd in, maar dat is dan weer organisch afval). Enzovoort,
enzovoort.
