maandag 21 juli 2014

tour 99



9 mei 2014

dag 11.3

De tegenwind (mistral?) wakkert aan tot 60 per uur en meer, zo heb ik deze ochtend vernomen in la météo van het onvolprezen programma Télé Matin op Antenne 2. Daar zou een mens al eens van aan Boudewijn de Groot beginnen te denken. Inkopen doe ik in Coursan, op 5 kilometer van Narbonne, de stad waar ik in 1983 een fietsreis aanvatte die me tot in Libourne, vlakbij Bordeaux, zou voeren en die ik deze keer niet zal aandoen. Ik kom aan de kassa van de groente- en fruitwinkel achter drie oude vrouwen te staan. Een leverancier komt binnen met een lading appelsienen. Ah, toute une bande de jeunes filles! De vrouwen, al lang niet meer en fleurs, gniffelen. Eentje wijst naar de lading. Elles sont fraîches? Maar mevrouwtje toch, tien minuten geleden hingen ze in Spanje nog aan de bomen!


Picknicken doe ik in Cuxac-d’Aude, waar ik tegenover de mairie het verkeer op de rotonde observeer. Achter mij staat een soort kilometerpaal in massieve natuursteen met daarop bevestigd, door middel van vier vijzen, een bordje waarop met amechtige typografie staat gedrukt dat onder deze stèle in het tweehonderdste herdenkingsjaar van de republiek een urne is gevat waarvan de cuxacois van 2089 naar aanleiding van de tricentenaire de inhoud zullen mogen tsjekken. Maar hoe deerniswekkend, dat euvele enthousiasme waarmee dit bordje, dat hooguit nog tien jaar zal meegaan vooraleer het aan flarden zal gedesintegreerd zijn, of door vandalisme vernietigd of verwijderd of onleesbaar gemaakt, hier aan deze steen, die al wat robuuster en duurzamer lijkt, bevestigd is en zich richt tot een toekomstige generatie. Zullen die nog over kruistournevissen beschikken om de inhoud van de urne op te diepen en zo ja, zullen zij nog weten hoe die te gebruiken? (Nu weet ik plots niet meer of vijs een correct Nederlands woord is, of het niet schroef moet zijn. Peu importe.)

Ik zit, uiteraard, in de schaduw en realiseer me waarom hier op de pleinen en op openbare perkjes overal platanen staan. Omwille van de schaduw die zij werpen, natuurlijk. Maar: platanen zijn toch niet meteen nadat ze geplant zijn groot genoeg om schaduw te werpen?

De streek die ik doorkruis, werd recent geteisterd door zware overstromingen, blijkbaar. Borden van de région maken duidelijk dat men een soort van deltaplan aan het uitvoeren is. Rond een van de dorpen die ik aandoe wordt een heuse dijk gebouwd. En hier en daar staat bij bruggen over nu volledig droogstaande beekjes: Ce pont a été reconstruit après les inondations de 1999.