Gisteren nog in de wolken, vandaag terug op de grond. Je
brengt mij op een idee: de fenomenologie van de teleurstellende leeservaring
moet dringend geschreven worden. Hoe je aanvankelijk bereid bent om mee te
gaan, betoverd, ja zelfs verliefd. Je overwint de argwaan die jou is bekropen
naar aanleiding van de hype, de bekroning en misschien de mooie ogen van de
schrijfster. De eerste bladzijden zijn inderdaad... meesterlijk. Je bent
euforisch! Maar dan wordt de idylle ras doorprikt. Je ziet de mechanismen en de
trucs. Je wordt kwaad want je bent niet au sérieux genomen. De teleurgestelde
lezer als bedrogen minnaar. Je verlangt naar een boek mét ruis, naar Proust,
naar een échte schrijver. Maar je moet voortdoen, nog honderden bladzijden,
want je wilt je vergissing niet toegeven. Misschien wordt het toch nog een goed
boek. Je bent echter een goede lezer en je weet dus dat het niet meer goed
komt... Enzovoort. Bedankt Pierre, voor je eerlijk leesverslag!
