R treedt op deze blog
aan als gast. Hij neemt zich voor mij 365 berichten te sturen en hij gaf mij de
toestemming deze berichten hier te plaatsen.
R wenst anoniem te blijven.
R wenst anoniem te blijven.
Dag Pascal,
Dank voor jouw enthousiaste reactie en suggesties. Vooral
ben ik blij met jouw opmerking dat je elke mail die ik stuur zal waarderen.
Daar hou ik je aan. Ik denk er nog over door, maar in de garage, wachtend op de
nieuwe winterbanden, alvast het volgende.
Ik onderga het leven in transgalactisch perspectief, als een
misverstand waarin mij een tijdelijk bestaan is gegund. Daar ben ik mij altijd
van bewust, in alles wat ik doe en laat. Dat is bevrijdend en verwarrend
tegelijk. Kunst biedt nog de beste afleiding voor wie zich een behoefte aan
afleiding kan veroorloven. Mijn favoriete definitie van een kunstenaar is dan
ook iemand die iets doet of maakt waar geen behoefte aan is. De eerste zin van
deze alinea is op dit moment dan ook mijn zin van het bestaan.
Sinds jij die mail stuurde met die geweldige foto van Sarah
weet ik in ieder geval dat ik niet op jouw voorstel in kan gaan om hier iets
over op te schrijven. Dat voelt als het besmeuren van de mooie foto met woorden.
dat ga ik dus ook maar niet doen met schrikkel-12. Daar waar de verbeelding en
verwondering begint gaan woorden me al snel hinderen. Wat ik wel zal doen is je
365 berichten sturen, te beschouwen als foto’s uit mijn hoofd. Ik schrijf ze
aan jou, en heb niet de behoefte het verder te delen of te vernemen wat anderen
ervan vinden. Voel je echter volledig vrij om ermee te doen wat je wilt zo lang
je mijn naam maar niet gebruikt.
Groet, R
