15 augustus 2013
Naar jaarlijkse gewoonte wordt er op 15 augustus geaperitiefd
in de tuin van de presbytère. En zo
is het ook dit jaar. Ik overwin snel mijn tegenzin om nog maar eens gesprekken
te moeten aanknopen en raak aan de praat met H. en G. uit Delft. G. is
logopediste, H. een ontslagen burgerlijk ingenieur die van plan is om een nieuw
professioneel leven uit te bouwen als fotograaf. We hebben het over zijn
plannen, maar dan toch ook even over de toestand in België. En ik merk dat het
bij deze Nederlanders niet anders is dan bij de Fransen: ze denken, op basis
van de informatie die hun via de media wordt verstrekt, dat ons land op het
punt staat uiteen te vallen. Perceptie. En ja, waarom verspreiden die Franse en
Nederlandse media liever dát beeld dan dat ze zouden zeggen hoe de zaken er wérkelijk
voorstaan, namelijk dat de overgrote meerderheid van de Belgen een dergelijk
uiteenvallen helemaal niet wenst.
Als België in twee landen uiteenvalt, zeg ik aan H., dan
liggen er tussen jouw land en je favoriete vakantiebestemming twee grenzen in
plaats van één.
Niet juist, antwoordt H., we rijden langs Lille.
Hij zegt niet: Rijsel.
