‘De kleuren van de Duitse vlag,’ vertelt meneer Herrlich met luide stem, ‘dat wil zeggen het zwart, het rood en het goud, herinneren aan die van het Heilig Roomse Rijk: de zwarte arend met zijn rode klauwen op een gele ondergrond. Toen wij in 1813 in oorlog waren met Napoleon, droegen onze soldaten zwarte uniformen met rode boorden. Drie jaar later voegden studenten uit Jena er een verguld eikenblad aan toe. Onze driekleur werd voor het eerst gehesen in 1832, tijdens een feest voor de activisten van de democratie. Een dichter schreef dat het zwart het kruit verbeeldt, het rood bloed en het goud de gloed van een vlam.’
Johan de Boose, De
grensganger, 189
