181204
(…) * Gisterenavond met W. op café (…). We bespreken kort
de politieke situatie, en hebben het daarna onder meer over literatuur. Ik raad
hem Verbeke en Cusk aan voor zijn boekenclubs, hij heeft het over John Banville
en Colm Toibin. Van die laatste zou ik De Meester moeten lezen, een
roman over Henry James. Thuis zie ik dat de roman Nora, die ik een jaar
of drie geleden op goed geluk af kocht maar die ik nog niet gelezen heb, van
die Toibin is. De Zee van Banville heb ik ook – en nog een paar andere
romans. Banville lag hoe dan ook op mij te wachten. We hadden het over Toibin
omdat we in maart, wanneer we voor een paar dagen naar Engeland gaan, in de
buurt van Rye zullen verblijven, en daar wachten ons heel wat schrijvershuizen
of plekken gerelateerd aan schrijvers: Henry James, maar ook Winston Churchill
en Virginia Woolf. Ik neem me voor om tegen dan van James en Woolf een roman te
lezen. * (…) * In mijn ideale wereld zouden verstrekkers van producten waarmee
aan basisbehoeften wordt tegemoetgekomen, en ook van producten waarmee aan
luxebehoeften wordt tegemoetgekomen, te betrouwen moeten zijn. Een week nadat
ik mij door twee colporteurs heb laten overtuigen – om ikweetnietmeerwelke
redenen, ze zijn voorgoed onnaspeurbaar geworden – om te veranderen van
energieleverancier, krijg ik een telefoontje van de vorige. Waarom ik ben
overgestapt? Tja, ik weet niet of ik verantwoording moet afleggen, maar ik zeg
dat het omwille van de argumenten is waarmee ik ben overtuigd. Wélke
argumenten? Er klinkt iets afdreigends in zijn stem door. Ik beeld me een grote
zwarte man in, wellicht door het Surinaamse accent. Uiteraard financiële
argumenten, zeg ik. Het draait toch altijd om geld, niet? En doet u vooral geen
moeite, ik kom niet terug op mijn beslissing. Wij bieden u een korting van 30
procent aan, mijnheer. Daar had u dan wel eerder mogen opkomen, zeg ik. Als u
mij nu al jaren 30 procent te veel aanrekent, dan is dat voor mij een extra
reden om geen vertrouwen meer te hebben in de firma die u vertegenwoordigt. De
man probeert nog iets met fluctuerende prijzen, en dat ik het verkeerd opvat,
maar ik herhaal dat ik niet terugkom. Hij geeft het op en wenst mij nog een
fijne dag. Ik wens hem ook een fijne dag en zie hem daar, in dat callcentrum,
mogelijk in Bombay of Delhi, de ene na de andere frustrerende telefoon
afwerken. Zou hij een richtcijfer moeten bereiken, een minimum aantal naar de
stal teruggeroepen schapen? *
