parallel 138

(…) er restte alleen een absurd omhulsel, zoals er alleen een absurd geluid overblijft als je vaak genoeg achtereen het meest alledaagse woord herhaalt zonder te denken aan de betekenis: huis, huisss, huiwzz.

Vladimir Nabokov, ‘Verschrikking’, in Het vernietigen van tirannen, in Ultima Thule, 360

ǁ

Ik zou haar naam niet meer herhalen, als een mantra, zo eindeloos vaak dat het de naam werd van iets anders, iets van steen of hout, iets dat kon worden bezworen en op een bepaalde manier misschien te doorgronden viel.

Stephan Enter, Lichtjaren, 116