Op de hoek van mijn straat heeft dit huis wel een maand of zes te koop gestaan. Tot voor kort woonde hier een schepen van de stad Brugge – ik geloof dat hij nog altijd in functie is maar ik weet het eerlijk gezegd niet. Op een ogenblik dat de wereld in brand staat (ik wik mijn woorden), lig ik niet meteen wakker van de samenstelling van het Brugse college. Maar goed, het huis is verkocht. Een riante woning ofte ‘polyvalent hoekpand’, blijkens het plakkaat dat hier al die tijd die toch wel mooie gevel heeft ontsierd. Ik vraag mij af wie hier zal komen wonen. In elk geval iemand die geen schrik heeft van kleine ruitjes in enkel glas. Of misschien wordt het wel een ‘zaak’. Ik schat: een advocatenbureau. Of een dokterspraktijk. Maar eigenlijk zou ik liever een huis van plezier zien. Dat zou wat leven in de straat brengen. En laat dan dat glas maar enkel blijven, zodat we tot op straat de kreetjes en het gefluister kunnen horen. En het gerinkel van champagnecoupes.
