Het vooral vrouwelijke en al wat oudere leesclubpubliek daagt elke maand steevast trouw en enthousiast op – zowel in Knokke (op vrijdagochtend) als in Brugge (de maandagnamiddag). Af en toe valt er eentje weg: de raderen beginnen te knarsen, er raakt al eens een filter verstopt, de energietoevoer laat het wat afweten. Maar ze lezen, en ze leren nog altijd lezen. Ik leid nu al een jaar of zeven, denk ik, 120 boeken lang, met onverminderd plezier die leesclubs: het is een grote vreugde om kennis en vaardigheid door te geven, maar misschien nog meer om de mensen ervan te overtuigen dat ze die kwaliteiten in zichzelf kunnen ontdekken en dat ze – eigenlijk – altijd meer in zich hebben meegedragen dan ze soms geneigd zijn te erkennen. Vandaag bespraken we Vrijheid van Jonathan Franzen en laat nu net in dat boek een van de hoofdfiguren te kennen geven dat dit doorgeven van kennis en vertrouwen – in haar geval aan de jongere generatie – het leven in een stuurloos geworden wereld alsnog enige zin kan verlenen. Zo ervaar ik het ook. Ik heb samen met deze mensen in de loop der jaren een fijne verstandhouding opgebouwd waarvan ik zelf ook veel wijzer en beter ben geworden.
