Ik weet wat er aan de hand is in onze grote steden (niet in mijn stad, Brugge!), ik weet hoe ánders de zogenaamde integratie is verlopen in Nederland (al hadden ze daar ook hun treinkapingen, en hebben ze er nu hun ijzige racisme), ik weet dat ik het eigenlijk niet weet. Wat is dat, arabisering? Meer Arabische, lees: Noord-Afrikaanse, mensen in onze samenleving? Ja, dat zal wel – maar wordt onze cultuur (of wat daarvoor moet doorgaan) daarmee gearabiseerd? Komt er niet gewoon, parallel, een cultuur bij? Loop maar eens op zaterdagochtend door Schaarbeek, breng er een bezoek aan de markt. Wat brengen die mensen ons bij? Arabiseren zij onze cultuur, even invasief als wij hun cultuur, en vele andere culturen, hebben verwesterd? Let wel: ik spreek geen waardeoordelen uit, ik heb het enkel over overdrachten van cultuur, over contaminaties, over vermenging. Is er arabisering bij ons? Ja, maar er is ook verwestersing van een groot deel van de wereld, er is hispanisering in de Verenigde Staten, er is aziatisering (of chinisering) van grote delen van Afrika (zoals wij al een golf van japanisering hebben gekend). Enzovoort. Je kunt hele dikke pijlen tekenen op de globe, van het ene continent naar het andere. Op een ogenblik dat de hele wereld zich aan het vermengen is – iemand staat met een gigantische mixer alle julienne tot moes te vermalen zodat op de duur alles op alles zal gelijken – vind ik het geen pas hebben dat wij zouden klagen over dat snuifje arabisering. Hebzucht of niet, dat lijkt mij een essentiëler onderscheid. Daar valt wél iets over te zeggen. Zorg voor het milieu, voor de toekomstige generaties. Voor de andere sekse, voor de andersgeaarden. Voor de zwakken en de dieren. Dat ook. Maar arabisering? Ach. Achterlijk is wie zich druk maakt om een minaret in het straatbeeld of om drie mannen die tijdens de kantooruren aan een waterpijp lurken terwijl ‘de hardwerkende Vlaming’ …hard werkt – wat zou hij anders doen? Maar ze moeten niet knagen aan de positie van de vrouw! Wij willen straks niet gesluierd over straat moeten lopen! En kijk maar naar de nu al manifeste homofobie in Brussel. Juist. Dat soort arabisering willen wij niet. Maar misschien moeten wij wel aanvaarden dat er parallel met de onze in onze steden ook andere culturen bestaan en moeten wij in de openbare sfeer iets ingetogener onze ‘waarden’ verkondigen.
woensdag 8 februari 2012
mijn woordenboek 354
ARABISERING
Ik weet wat er aan de hand is in onze grote steden (niet in mijn stad, Brugge!), ik weet hoe ánders de zogenaamde integratie is verlopen in Nederland (al hadden ze daar ook hun treinkapingen, en hebben ze er nu hun ijzige racisme), ik weet dat ik het eigenlijk niet weet. Wat is dat, arabisering? Meer Arabische, lees: Noord-Afrikaanse, mensen in onze samenleving? Ja, dat zal wel – maar wordt onze cultuur (of wat daarvoor moet doorgaan) daarmee gearabiseerd? Komt er niet gewoon, parallel, een cultuur bij? Loop maar eens op zaterdagochtend door Schaarbeek, breng er een bezoek aan de markt. Wat brengen die mensen ons bij? Arabiseren zij onze cultuur, even invasief als wij hun cultuur, en vele andere culturen, hebben verwesterd? Let wel: ik spreek geen waardeoordelen uit, ik heb het enkel over overdrachten van cultuur, over contaminaties, over vermenging. Is er arabisering bij ons? Ja, maar er is ook verwestersing van een groot deel van de wereld, er is hispanisering in de Verenigde Staten, er is aziatisering (of chinisering) van grote delen van Afrika (zoals wij al een golf van japanisering hebben gekend). Enzovoort. Je kunt hele dikke pijlen tekenen op de globe, van het ene continent naar het andere. Op een ogenblik dat de hele wereld zich aan het vermengen is – iemand staat met een gigantische mixer alle julienne tot moes te vermalen zodat op de duur alles op alles zal gelijken – vind ik het geen pas hebben dat wij zouden klagen over dat snuifje arabisering. Hebzucht of niet, dat lijkt mij een essentiëler onderscheid. Daar valt wél iets over te zeggen. Zorg voor het milieu, voor de toekomstige generaties. Voor de andere sekse, voor de andersgeaarden. Voor de zwakken en de dieren. Dat ook. Maar arabisering? Ach. Achterlijk is wie zich druk maakt om een minaret in het straatbeeld of om drie mannen die tijdens de kantooruren aan een waterpijp lurken terwijl ‘de hardwerkende Vlaming’ …hard werkt – wat zou hij anders doen? Maar ze moeten niet knagen aan de positie van de vrouw! Wij willen straks niet gesluierd over straat moeten lopen! En kijk maar naar de nu al manifeste homofobie in Brussel. Juist. Dat soort arabisering willen wij niet. Maar misschien moeten wij wel aanvaarden dat er parallel met de onze in onze steden ook andere culturen bestaan en moeten wij in de openbare sfeer iets ingetogener onze ‘waarden’ verkondigen.
Ik weet wat er aan de hand is in onze grote steden (niet in mijn stad, Brugge!), ik weet hoe ánders de zogenaamde integratie is verlopen in Nederland (al hadden ze daar ook hun treinkapingen, en hebben ze er nu hun ijzige racisme), ik weet dat ik het eigenlijk niet weet. Wat is dat, arabisering? Meer Arabische, lees: Noord-Afrikaanse, mensen in onze samenleving? Ja, dat zal wel – maar wordt onze cultuur (of wat daarvoor moet doorgaan) daarmee gearabiseerd? Komt er niet gewoon, parallel, een cultuur bij? Loop maar eens op zaterdagochtend door Schaarbeek, breng er een bezoek aan de markt. Wat brengen die mensen ons bij? Arabiseren zij onze cultuur, even invasief als wij hun cultuur, en vele andere culturen, hebben verwesterd? Let wel: ik spreek geen waardeoordelen uit, ik heb het enkel over overdrachten van cultuur, over contaminaties, over vermenging. Is er arabisering bij ons? Ja, maar er is ook verwestersing van een groot deel van de wereld, er is hispanisering in de Verenigde Staten, er is aziatisering (of chinisering) van grote delen van Afrika (zoals wij al een golf van japanisering hebben gekend). Enzovoort. Je kunt hele dikke pijlen tekenen op de globe, van het ene continent naar het andere. Op een ogenblik dat de hele wereld zich aan het vermengen is – iemand staat met een gigantische mixer alle julienne tot moes te vermalen zodat op de duur alles op alles zal gelijken – vind ik het geen pas hebben dat wij zouden klagen over dat snuifje arabisering. Hebzucht of niet, dat lijkt mij een essentiëler onderscheid. Daar valt wél iets over te zeggen. Zorg voor het milieu, voor de toekomstige generaties. Voor de andere sekse, voor de andersgeaarden. Voor de zwakken en de dieren. Dat ook. Maar arabisering? Ach. Achterlijk is wie zich druk maakt om een minaret in het straatbeeld of om drie mannen die tijdens de kantooruren aan een waterpijp lurken terwijl ‘de hardwerkende Vlaming’ …hard werkt – wat zou hij anders doen? Maar ze moeten niet knagen aan de positie van de vrouw! Wij willen straks niet gesluierd over straat moeten lopen! En kijk maar naar de nu al manifeste homofobie in Brussel. Juist. Dat soort arabisering willen wij niet. Maar misschien moeten wij wel aanvaarden dat er parallel met de onze in onze steden ook andere culturen bestaan en moeten wij in de openbare sfeer iets ingetogener onze ‘waarden’ verkondigen.
